هوش مصنوعی: من خودم را به طوری سخت کرده‌ام که کارهایم بسیار دشوار و پیچیده شده‌اند، زیرا توانایی‌هایم را تحت تاثیر قرار داده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که به هدفم برسم، مانند حالتی است که در سفر، در دنیای خودم اقامت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در مسیر، نشانه‌هایی از سختی و درد می‌بینم. این سفر برایم بسیار دشوار است، مانند پرنده‌ای زخمی که قادر به پرواز نیست.

هوش مصنوعی: اگر پایم را در جایی گل و لای بگذارم، اشک من در این مسیر مانعی ندارد، زیرا من از درد و رنج خود خاک این راه را آغشته به گل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هر بار که می‌خواهم مسیری را طی کنم، این کار برایم دشوارتر می‌شود، زیرا تصمیم به پیمودن راهی سخت گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: زندگی شاد و خوشی دارم، اما به خاطر تجربه‌ای تلخ‌تر از زهر، این لذت را ناچیز کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من بر روی جان خود، به خاطر ناتوانی نفس، کمبودهایی را می‌بینم؛ زیرا روح من به واسطه نفس ناقص، کامل شده است.

هوش مصنوعی: تمام عمرم بی‌ثمر بوده و افسوس از این ثمر که به‌دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی کسی داستان دل‌تنگی‌ها و تجربیاتم را نمی‌شنود، در درونم غم‌ها و ناراحتی‌های زیادی دارم.

هوش مصنوعی: در دنیا معانی و مفاهیم بسیار وسیع و عمیق وجود دارد و من با افکار و تصورات خود، سعی کرده‌ام در این دریای وسیع حرکت کنم و از آن بهره‌برداری کنم.

هوش مصنوعی: من از این عمق وسیع دریا خیلی می‌ترسم، بنابراین تصمیم گرفته‌ام به سمت ساحل حرکت کنم.

هوش مصنوعی: من نگران هستم که در میان مشکلات غرق شوم، به همین دلیل خودم را به کار مشغول کرده‌ام تا از این نگرانی دور بمانم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به طور کامل به خودم پی ببرم، بنابراین خودم را مانند یک زندانی در زنجیر نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: به سمت دریا حرکت کرده‌ام و در دل امید غرق شده‌ام، مانند فردی به نام فرید.