هوش مصنوعی: از عشق تو چنان مست و بی‌خود شده‌ام که مانند خاک و ذره‌ای در برابر درگاهت افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: من در حالت مستی قرار دارم و هیچ نشانه‌ای از هشیاری در من نیست، چون از همان روز اولی که مست شدم، به این حالت دچار گشته‌ام.

هوش مصنوعی: در محیطی پر از گناه و عشق، به وضعیت عاشق و پر از درد دچار شده‌ام.

هوش مصنوعی: توبه‌ی من هیچ‌گاه کامل نبوده و از سرزنش‌ها و انتقادات، روحیه‌ام تضعیف شده است.

هوش مصنوعی: من از هستی خود بی‌خبرم و وجودم متکی به همین هستی است؛ به همین خاطر، وجود من مانند ناپدید شدن است، زیرا به خاطر وجودم دچار افت و زوال شده‌ام.

هوش مصنوعی: من مثل ماهی تپش دارم، می‌دانی چرا؟ چون از دریا به کناره افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: ای ساقی، مرا از خود بی‌خود کن و دستانت را بگشا، زیرا من در درون خود به تنگنا افتاده‌ام و اسیر شده‌ام.

هوش مصنوعی: دست من که از چهره زیبای تو دور مانده، مانند دلی است که به خاطر دوری از تو بی‌تاب و آشفته است.

هوش مصنوعی: در حال حاضر من در حال نوشیدن شراب هستم و احساس می‌کنم که زمان و حالتی بین نیمه و شراب را تجربه می‌کنم، گویی که در میان دنیای نوشیدن و خواب و بیداری گرفتار شده‌ام.