هوش مصنوعی: در نوشتارت، آن‌قدر به دل و جانم گره خورده‌ام که مانند قلمی هستم که در میانه‌ی این خط، به‌طور محکم و بسته‌شده‌ای قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: در مشاهده‌ی زیبایی و خط سبز تو، چشمانم را باز کرده‌ام در حالی که در دل فریاد می‌زنم و غمگین هستم.

هوش مصنوعی: به دلیل زیبایی کلام تو زبان من از کار افتاده است و به همین خاطر همیشه خاموش و بدون کلام مانده‌ام.

هوش مصنوعی: تو این‌قدر زیبا و دلنشینی که من از عشق و شوق به تو می‌سوزم، اما هنوز سکوت کرده‌ام و حرفی نمی‌زنم.

هوش مصنوعی: من به وضوح ناراحتی و درد دل خود را بیان کرده‌ام، در حالی که برای عشق تو قلبی پنهان و بسته دارم.

هوش مصنوعی: پر گره بودن زلف تو نشان می‌دهد که من همیشه دل بسته به زلف تو هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی و جلوه‌های تو را دیدم، دیگر به زیبایی‌های جهان توجهی ندارم و از آنها دور شده‌ام.

هوش مصنوعی: در احساس تو هیچ وابستگی وجود ندارد، زیرا من در کار تو تمام وجودم را محدود کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو گفته‌ای که در گیر ارتباط با من هستی و تا پایان کار به من توجه داری، اما من بیشتر از این که در انتظار تو بمانم، به مسائل دیگری فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگرچند مانند خاکستر در آتش بسوزم، از تو جدا نمی‌شوم، زیرا چنان گره‌خورده و وابسته‌ام که نمی‌توانم از تو دور شوم.

هوش مصنوعی: زمانی که ناگهان بدبختی را از دوری چهره‌ات احساس کردم، بی‌درنگ دلم شکست و دیگر نتوانستم تحمل کنم.

هوش مصنوعی: من از عطار دل بریده‌ام و دیگر به منفعت و ضرر فکر نمی‌کنم.