هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دنیا به زیبایی و جذابیت یک تصویر است. ای خدمتگزار، باده‌ای رنگین و خوشبو بیاور.

هوش مصنوعی: در فصل بهار، با گل و بلبل و ملنجک به یکدیگر پیوسته‌ام و به همه جا می‌گویم ای غلام!

هوش مصنوعی: بلبل عاشق در زمان صبحانه به زیبا‌ترین شکل صدای ناله‌های خود را می‌سازد، ای غلام، تو به خوبی این صدا را می‌شنوی.

هوش مصنوعی: نرگس مستی را ببین که چه زیبایی دارد. او از شدت سنگینی، سرش را به کنار انداخته است. ای غلام، به تماشای این زیبایی بپرداز.

هوش مصنوعی: به زمان حال نزدیک شو و کارهای جدیدی را آغاز کن. اما هیچگاه از انجام کارها یا تلاش‌ها دست نکش، ای خدمت‌گذار.

هوش مصنوعی: به او آب بده زیرا هر لحظه این دنیا به خاک تبدیل می‌شود، مانند تو که هزاران بار همانند گل آبی.

هوش مصنوعی: زخم ناشی از درد و دوری عشق به حدی است که انگار جانم را می‌گیرد. ای غلام، بیا و با شراب خمی مرا تسکین بده.

هوش مصنوعی: روز که می‌گذرد، به عقب برنمی‌گردد. پس تو ای بندگان، از وقت‌گذران کردن خودداری کنید و ارزش زمان را درک کنید.

هوش مصنوعی: به تعداد پول و زرق و برق زندگی نپرداز، ای غلام، به روزهایی که می‌گذرد فکر کن.

هوش مصنوعی: تو خبر نداری که در آخرین لحظات از تو چه حوادثی می‌تواند رخ دهد، ای خدمتگزار.

هوش مصنوعی: قصهٔ مرگ من آن‌قدر دردآور و جان‌سوز است که دل و جگرم را سوزانده است. ای غلام، از این داستان دست بردار.

هوش مصنوعی: ای غلام، واقعه‌ای که در دارالغرور (جایی پر از فریب) رخ داده، برای عطار (شاعر) بسیار دشوار است، اما او آن را تحمل کرده و بر آن غلبه کرده است.