هوش مصنوعی: عشق جان را به ودیعه می‌دهد و می‌گیرد، پس چه بسا که بخواهی بیشتر از این بگویی، در نهایت خود را رها کن و بس کن.

هوش مصنوعی: تو به گونه‌ای هستی که گویی در مسیر عشق، فقط یک لحظه درنگ کرده‌ای و این باعث شده که همه چیز به همین جا برسد و تمام.

هوش مصنوعی: استاد کار با مهارت و دقت شیشه‌ای را باده دمید و در نهایت آن را بر زمین گذاشت و کاری را که انجام داده به پایان رساند.

هوش مصنوعی: اگر تو در اینجا رهبری کنی، با اصل و هدف کار آشنا نیستی؛ چون کسی مثل تو آدم باهوش و درستی نیست، والسلام.

هوش مصنوعی: اگر جان تو به خاطر خودت به قید و بند باشد، جان تو ارزش یک نان را هم ندارد و تمام.

هوش مصنوعی: مردم از این ماجرا هیچ خبر و حسی ندارند، بنابراین بهتر است که از یک نفر شروع کنند و تا صد نفر بشنوند، والسلام.

هوش مصنوعی: هر کسی که این احساس و ذوق را نداشته باشد، مانند مرده‌ای است، چه خوب باشد و چه بد. این است که باید به این احساس اهمیت داد.

هوش مصنوعی: عشق باید از تو الهام بگیرد و تو را به خود نزدیک کند، چون تو را از خود دور کرده است و باید به این مسئله ختم شود.

هوش مصنوعی: عشق واقعی چیزی نیست که با قلم نوشته شود و آنچه که می‌خوانی از روی کاغذ، تنها یک مفهوم ساده است.

هوش مصنوعی: عشق همانند دریایی عمیق است و اگر تو را در خود غرق کند، آنگاه لایق عشق هستی و دیگر هیچ چیز نیست جز سلام.

هوش مصنوعی: عزیزم، می‌دانم که دوست نداری، اما چه کار کنم؟ عشق در خوش آمدن نیست و بس.

هوش مصنوعی: عطار در دنیا و آخرت از عشق به خداوند به مقام رفیعی رسیده و فرماندهی این سپاه عشق را بر عهده دارد و این را به صلح و آرامش می‌سازد.