هوش مصنوعی: وقتی که کار تو با ناز و دلربایی است، چه باید کرد؟ در حالی که من با درد و نیاز دست و پنجه نرم می‌کنم، چه راه حلی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به دری اشاره می‌کند که برای همه باز است، اما وقتی صحبت از او می‌شود، حس می‌کند که این در بر او بسته است و نمی‌داند چه باید بکند. به عبارت دیگر، او در جستجوی راهی است تا به آن در ورود پیدا کند، ولی به نظر می‌رسد که برای او مسیر آسانی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو گفتی اگر حقیقت را بشناسی و راه را درست پیدا کنی، این مسیر پر از فراز و نشیب است، پس چه راهکاری باید اتخاذ کرد؟

هوش مصنوعی: گفتی اگر صبر کنی، به خواسته‌ات خواهی رسید، اما زیبایی‌های دنیا تنها ترفندهایی هستند که باید با تدبیر به آنها نگاه کرد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که نماز خواندن در غفلت معنایی ندارد، زیرا عشق تو برای من مانند پیشوای نماز است و این موضوع نیاز به تدبیر و توجه دارد.

هوش مصنوعی: گفتم که می‌خواهم داستان longing تو را به طور مختصر بگویم، اما داستان عشق تو آن‌قدر طولانی است که نمی‌دانم چگونه باید این کار را انجام دهم.

هوش مصنوعی: گفتم که از عشق تو دست می‌کشم، اما عشق تو واقعی و حقیقی است و نمی‌توان مثل یک شبه‌رمز به آن نگاه کرد. حالا چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: به او گفتم که به تو دل نخواهم داد، چون بار دیگر چهره‌ات را ببینم. چرا که ناز و دلربایی‌ات موجب آشفتگی و شوریدگی می‌شود و برای این موضوع حتی نمی‌توانم تدبیری اندیشید.

هوش مصنوعی: دل من همچون پرنده‌ای کوچک و بی‌پناه است و در احساسات خود به دام عشق تو گرفتار شده است. در این شرایط، نمی‌دانم چه باید بکنم و چگونه می‌توانم خود را از این عشق رهایی بخشم.

هوش مصنوعی: در آتش شوق تو مانند عطر و بخور عطار، در حال سوختن و گذراندن لحظات است، چه چاره‌ای باید اندیشید؟