گنجور

غزل شمارهٔ ۴۰۲

ساقیا گه جام ده گه جام خور
گر به معنی پخته‌ای می خام خور
زر بده، بستان میِ تلخ آنگهی
با بت شیرین سیم‌اندام خور
گردن محکم نداری پس که گفت
کز زبونی سیلی ایام خور
ترک نام و ننگ و صلح و جنگ گیر
توبه بشکن می‌ ستان و جام خور
با فلک تندی مکن عطاروار
باده بستان لیک با آرام خور

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ساقیا گه جام ده گه جام خور
گر به معنی پخته‌ای می خام خور
هوش مصنوعی: ای ساقی، گاهی جامی به من بده و گاهی خود بنوش. اگر از معنای عمیقی برخوردار هستی، از انگور ناب مصرف کن.
زر بده، بستان میِ تلخ آنگهی
با بت شیرین سیم‌اندام خور
هوش مصنوعی: پول بده و در عوض، شراب تلخی بگیر و سپس از دختری زیبا و دلربا لذت ببر.
گردن محکم نداری پس که گفت
کز زبونی سیلی ایام خور
هوش مصنوعی: اگر گردن محکم نداری، پس چه کسی گفت که از ناتوانی، ضربه های روزگار را تحمل می‌کنی؟
ترک نام و ننگ و صلح و جنگ گیر
توبه بشکن می‌ ستان و جام خور
هوش مصنوعی: ترک کنی نام و ننگ و مسائل جنگ و صلح را، توبه‌ات را بشکن و باده بنوش.
با فلک تندی مکن عطاروار
باده بستان لیک با آرام خور
هوش مصنوعی: با آسمان با غیض رفتار نکن، مانند عطار که خشمگین بود. باده را در آرامش بنوش و از آن لذت ببر.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۴۰۲ به خوانش عندلیب