هوش مصنوعی: با حالت اندوه و گریه به یاد بهار مانند ابرهایی که باران می‌بارند، به سراغ تو آمده‌ام، ای ساقی، سریع باش و شراب بیاور.

هوش مصنوعی: توبه من واقعی نیست، پس بهتر است سکوت کنی و از دلشکسته‌ام فاصله بگیری.

هوش مصنوعی: ای ساقی، با نوشیدن مداوم جام، می‌خواهم جانم را برای تو فدای کنم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نوشیدنی خالی کنم، در عشق، اشک چشمانم را به وادی عشق سرازیر می‌کنم.

هوش مصنوعی: در راه عشق مانند گردش آسمان، هر روز مشغول کار هستم و دوباره از نو شروع می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هستم و دردی دارم، دردی از دل و دردهای دیگری که هر دو همراه من هستند.

هوش مصنوعی: تو در این محیط گرم و نرم غرق شده‌ای و از توبه و پشیمانی بی‌خبر هستی.

هوش مصنوعی: عشاق در دل معبد عشق آموخته‌اند که چگونه زندگی کنند، و این درس را بر بالای منبر بیان می‌کنند، حتی در مواردی که جانشان در خطر است.

هوش مصنوعی: ما در عین نابودی و فنا، وجود داریم و در عین بی‌خودی، همه به‌عنوان روحی خالص هستیم و این دنیا فقط یک تصویر و سایه است.

هوش مصنوعی: ای ساقی! اگر من از دل خود به تو اشاره کنم، هر لحظه از من صدای تو بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: شراب ما از جامی دیگر است، چرا که نه ما در حالت مستی هستیم و نه کاملاً هوشیار.

هوش مصنوعی: عاشقان در جایی قرار دارند که نه آغاز و نه پایانی دارد و این مکان همچون بالای کعبه یا در حالی که مست هستند، خاص و بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای بدون دوست باشی، لباس و ذکرشان نیز به بند رانت تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: ما همه در این مسیر حضور داریم و از جان خود برای این سفر گذشتیم، مانند قلندران که به سیر و سلوک پرداخته‌اند.

هوش مصنوعی: ما در حالتی سرمستی از عشق هستیم و در مسیری قرار داریم که دشواری‌های زیادی در پیش داریم.

هوش مصنوعی: ما در دشتی تاریک و پرخاری هستیم و در شرایط سخت، به شرایطی که در آن قرار داریم گرفتار شده‌ایم.

هوش مصنوعی: در هر لحظه، راه‌های بی‌نهایتی وجود دارد که من بارها در آن‌ها به زمین افتاده‌ام و به خاطر آن‌ها دچار سختی‌ها و شکست‌ها شده‌ام.

هوش مصنوعی: ما در این مسیر به شدت پیش رفتیم، اما در نهایت از راه خود منحرف شدیم و متوقف ماندیم.

هوش مصنوعی: گاهی حس می‌کردیم که ناتوانی ما را به زمین می‌زند و گاهی هم به اوج می‌رسیدیم، مانند پرگاری که مدام در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: در نهایت، از گوشه‌ای ندا کننده‌ای برخاست و به افرادی که بی‌ارزش و ناامید هستند، خطاب کرد.

هوش مصنوعی: آنچه که به دنبالش هستید، در خود شما وجود دارد. در خانه غیر از شما، کسی نیست.

هوش مصنوعی: این مسیر و این مکان به پای تو نمی‌رسد، خود را بگیر و برو، ای عطار.