هوش مصنوعی: دیشب شخصی کنار مسجد به سمت من آمد، موهایم را گرفت و مرا همراه جمعی از دردکشیدگان به سمت دیگری کشید.

هوش مصنوعی: من در حال مستی هستم و هر جا که می‌روم، دنیای اطرافم را با شتاب زیر پا می‌گذارم تا اینکه نفس‌هایم به حالت خوار و ذلت کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر قسمت از وجود من به نوعی احساس درد و زخم می‌کند و هر یک از اعضای بدنم به نوعی بار سنگینی را تحمل می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی از سخنان من بگذری، این کار را انجام بده؛ یعنی اگر می‌توانی سختی‌ها و مشکلات من را تحمل کنی، آن را تحمل کن.

هوش مصنوعی: به او گفتم که هزار جان گرانبهایم را فدای تو می‌کنم، اما نمی‌دانم چگونه از دستور تو سرپیچی کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که جان من به قدرت او جان گرفت، به خاطر همه کارهایی که انجام داد، در نهایت به دنیای بالاتر و عظمت رسید.

هوش مصنوعی: در جایی که هیچ نشانی نیست، او مرا نشاند و به آتش کشید. سپس دور من، خطی بی‌نشان کشید.

هوش مصنوعی: سال‌ها در میانه‌ی زندگی به سر می‌بردم و از نبودن خود راضی و خوشحال بودم، اما ناگهان زندگی مرا از آن وضعیت خارج کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که چشمش را باز کرد و درون دلش را مشاهده کرد، سرش را بر خطی که کشیده بود، گذاشت و بر اساس آن، تأثیری بر جهان گذاشت.

هوش مصنوعی: بسیاری از آه‌های سوزناک که از عمق دل برمی‌آید و نعره‌های عجیبی که از عمق وجود انسان خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی به پایان کار دل نگاه کردم، متوجه شدم که محبوب من به خوبی قبل از این، دل را آن‌طور که باید، تسخیر کرده بود و این دل در واقع با زجر و درد بسیاری که کشیده بود، این عشق را تجربه کرده بود.

هوش مصنوعی: عطار به وضوح مشاهده کرد که نور عشق چه تأثیری دارد؛ چون آن زیبایی که دل را شاداب می‌کند، باعث پنهان شدن سرمهٔ عشقش شده است.