هوش مصنوعی: عشق واقعه‌ای است که هیچ نشانه‌ای از آن وجود ندارد و درک کردنش دشوار است؛ مانند دری که به آن کلید دسترسی ندارد و نمی‌توان به راحتی وارد آن شد.

هوش مصنوعی: وقتی تو در حال عشق ورزی هستی، نمی‌توانی به درستی خودت را بشناسی. باید برای عشق خود را فدای آن کنی و برای به دست آوردن آن، بهایش را بپردازی.

هوش مصنوعی: از چیزی که به دنبالش هستی، هیچ نشانه‌ای پیدا نکن. تا زمانی که خودت را فراموش کردی و به اندازه‌ای کوچک نشدی که وجودت ناپدید شود.

هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانی چیزی را بشنوی، باید حادثه‌ای رخ دهد و برای اینکه بتوانی آن را واقعی درک کنی، نیاز به شکیبایی و صبر داری.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی عشق را نبینی، کمال و تمامیت آن را نخواهی یافت. برای درک واقعی آنچه که هست، لازم است که به درستی و با دقت به اوضاع و احوال توجه کنی و گوش بدهی.

هوش مصنوعی: اگر عاشق هستی، باید تلاش کنی؛ حتی اگر در وضعیتی سخت و فقیر باشی. چون با بی‌خیالی و سرسری گرفتن، به عشق خود نمی‌رسی.

هوش مصنوعی: خود را به آتش بسپار تا شاید در وجودت آتش دیگری به وجود آید، آتش او وقتی برمی‌خیزد که سوخته را انتخاب کند.

هوش مصنوعی: به درد و رنجی که می‌کشم توجه کن، چون حقیقتی که همیشه در جستجوی آن بودم، حالا خود را در چهره عمر به پایان رسیده نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: به راستی که پادشاه عشق، چادر خود را از درون جان محبوب بر افراشت و عقل را در این میان به حالت سکوت و حیرت وا داشت.

هوش مصنوعی: هر چه در دل من بود، چه تر و چه خشک، در یک لحظه‌ای آتش گرفت و پرده‌ای که بر چهره‌ام بود، به یکباره کنار رفت و پرده‌ی رازهایم را درید.

هوش مصنوعی: ای دل، غافل نباش و بیدار شو! معشوق ما در کنار آن عاشقان به آرامش رسیده است و ما را از دست داده است.

هوش مصنوعی: دل عطار مانند بلبل در باغ سرشار از محبت و زیبایی است. هر لحظه از عشق معشوقش دلی را می‌آزارد و گلی تازه در دلش می‌شکفد.