هوش مصنوعی: اگر در مسیر میخانه قدم برمی‌داری، به خاطر داشته باش که اگر در آنجا خانه‌ای بسازی، کار شایسته‌ای انجام داده‌ای.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اگر بتوانی بر چیزهایی که در ظاهر دیده می‌شوند تمرکز کنی، متوجه خواهی شد که همه چیز در این دنیا تنها یک تصویر فریبنده و غیرواقعی است. به عبارتی دیگر، واقعیت اصلی پشت این تصاویر و ظواهر پنهان شده است.

هوش مصنوعی: در آن مکان، چه جهان شلوغی باشد یا چه جایی آرام، احساس تو یکسان خواهد بود؛ حتی اگر خانه پر از آتش باشد یا دریاچه‌ای از آب.

هوش مصنوعی: در جایی فراتر از این دو دنیا، یک خراباتی وجود دارد که دو جهان در کنار آن مانند خواب و خیالی به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: نگاه کن که چگونه بوی رنج و درد از آن خرابات به آسمان می‌رسد و باعث سرعت و شتاب روز و شب می‌شود.

هوش مصنوعی: به سادگی نمی‌توانی به عمق این موضوع پی‌ببری، زیرا این کار پیچیده و رازآلود است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که عقل در این مسیر بی‌فایده است و در این راه، عقل مانند خر در گل مانده و نمی‌تواند پیش برود.

هوش مصنوعی: شما در این مکان و در این حال و فضا همچون سایه‌ای هستید که در نور شدید خورشید قابل مشاهده نیستید.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چگونه باید به تو بگویم که از شدت عشق، حال و روزم خراب و مست است.

هوش مصنوعی: اگر از من دربارهٔ آغاز این موضوع سؤالی بپرسی، نمی‌دانم چه بگویم، چون سکوت خود پاسخ است.

هوش مصنوعی: به دنبال کشف این واقعیت، هزاران حلقه در دام تار و پود وجود دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر درد ناشی از این گفته‌ها، چهره‌ی پیران به اشک و غم آغشته شده است.

هوش مصنوعی: جوانمردان دین از این مشکلات و مصیبت‌ها بسیار رنج می‌برند، دل‌هایشان سخت داغدار است و درونشان از درد و تشنگی پر است.

هوش مصنوعی: دل عطار از بیان این موضوع و شرم خود در حالت بسیار ناآرامی و اضطراب به سر می‌برد.