هوش مصنوعی: زمانی که خورشید چهره‌ات را با پرده‌ای تیره پوشاند، جانم در تاریکی شب گرفتار شد و دل از شدت ناراحتی در عذاب افتاد.

هوش مصنوعی: زلف تو از ترس این که چشم بد به آن آسیب بزند، خورشید را در پس پرده‌ی سیاه پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی، آفتاب چهره‌ات را ظاهر کرد و سپس تیزی آن مانند شمشیری بر درخشندگی مشک ناب تابید.

هوش مصنوعی: اگر تو چهره‌ات را نمی‌گشودی و فتح را نمی‌طلبیدی، موهای تو همچون قفل، راه را برای پیروزی بسته بود.

هوش مصنوعی: آیا کسی در جهان وجود دارد که به اندازه‌ی موی تو تاریک و پیچیده باشد؟ در حالی که چهره‌ی زیبای تو روشن‌تر از آفتاب است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چهره زیبای تو مانند آفتاب وجود دارد و تا زمانی که آب خضر وجود دارد که دل را به خیال باطل مشغول می‌کند، زندگی به همین منوال خواهد بود.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های تو یک شعله آتش به جهان تابید و عشقی پرشور در دل گروهی از ویرانه‌نشینان ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: من به شدت متعجب و شگفت‌زده‌ام که چگونه با یک نگاه و غمزه، تو می‌توانی مرا به خواب ببری و به فرمان چشمانت تسلیم شوی.

هوش مصنوعی: من به خاطر لبت در خط عشق قرار گرفتم، تا دهان تو از آن قفل زینت آرام ببندد و به طرز زیبایی باز شود.

شنیده‌ام که جادو می‌تواند آب را ببندد، از آن بود که چشمان جادوی تو‌، بر رویم آب بست

هوش مصنوعی: نقاشی که به خلق و آفرینش می‌پردازد، تمام زیبایی‌ها و لطافت‌ها را از وجود تو گرفته است. او برای گل، نقش زیبای تو را طراحی کرده و بوی عطر را به گل سرخ بخشیده است.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی تو مانند یک خیمه در افق نمایان شد، زلف‌های خوشبو و عطرین تو آن را محکم گرفت و نگه داشت.

هوش مصنوعی: روحی که یک بار در زیر سایه زیبایی تو قرار گرفت، هیچگاه در آرزوی مقام و ثروت دیگر نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: فرید بیچاره، از همه عالم دلی داشت که کاملاً شکسته شد و تمام اضطراب‌هایش را به تو منتقل کرد.