هوش مصنوعی: آن چهره‌ای که فقط قمر می‌تواند به زیبایی آن را بیاراید و آن لب‌هایی که فقط شکر می‌تواند به شیرینی آن برسد.

هوش مصنوعی: به معنای این است که وقتی جان انسان از پرده عالم خارج می‌شود و به ظاهر نمایان می‌شود، چه تأثیر عمیق و زیبایی می‌تواند داشته باشد. این نشان‌دهنده‌ی حقیقتی است که وقتی انسان به کمال و حقیقت خود دست پیدا می‌کند، جلوه‌ای متفاوت می‌یابد.

هوش مصنوعی: او در زیبایی و روشنایی جهانی، چهره‌ای دارد که شایسته و مناسب است.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید چهره او را می‌بیند، به دور خود می‌چرخد و پشت دستش را لمس می‌کند.

هوش مصنوعی: امروز روزی است که نوشته‌اش می‌تواند باعث بروز هزاران مشکل و حاشیه شود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که زیبایی و دلنشینی گلستان مانند آرایش و زیبایی خاصی است که از بنفشه ناشی می‌شود. گل‌ها و طبیعت به گونه‌ای جلوه‌گر هستند که تمام زیبایی‌هایشان را به نمایش می‌گذارند.

هوش مصنوعی: یک نامه آورد و دل مرا تسخیر کرد. اکنون جانم در انتظار است که چه خواهد گفت.

هوش مصنوعی: از این خرید و فروش که تنها خط او را به یاد دارد، چه چیزی جز خون جگر من می‌تواند از غم و اندوه رهایم کند؟

هوش مصنوعی: به راستی، از کسانی که با او ارتباط دارند، مدتی است که بویی خوش و دلربا به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: بدون شک، وقتی که او با خط زیبایش بر دلم تأثیر می‌گذارد، دوستی‌ام بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر عطار (شاعر معروف) چنین کاری کند و دچار عشق و جنون شود، چه فایده‌ای دارد وقتی که جان او آرامش نمی‌یابد؟