هوش مصنوعی: ای کوی تو، جایی است که من به آن می‌روم و روی تو، هدف من است. آتش عشق تو دل مرا مانند چوب عود سوزانده است.

هوش مصنوعی: چه نگرانی دارد اگر عقل و دل و جان من باقی نماند، چون که تویی هدف نهایی من از تمام اینها.

هوش مصنوعی: در عشق تو، جان من در وضعیتی است که نه به حقیقت وجود دارد و نه به طور کامل غایب است. آیا می‌دانی که این حالت چگونه است؟ نه می‌توان آن را موجود دانست و نه غیرموجود.

هوش مصنوعی: هر انسانی که از خاک سیاه به وجود آمده، به‌طور مستقیم از بخشش تو هست که وجودی به او داده‌ای.

هوش مصنوعی: مثل یک لباس پاره است که مخصوص ایاز، غلام معروف، است. تا کی می‌خواهد این لباس از نعمت‌ها و مقام محمود سرکشی کند؟

هوش مصنوعی: با شجاعت در این مسیر قدم بگذار، ای دل نادان؛ زیرا در عشق نه کسی به خاطر شجاعتش پذیرفته می‌شود و نه به خاطر ترسش رد می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که مثل خضر از این مانع خارج شوی، دوباره راه مسدود تو را باز خواهند کرد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در این دنیا و دنیای دیگر به آن مرتبط است، آنچه به تو شادابی و آرامش می‌بخشد، در واقع مونس و پرستشگاه تو در هر دو جهان است.

هوش مصنوعی: اگر عطار، که به حقیقت سایه‌ای از وجود نورانی است، از خود گم و محو شود، همچنان نور جاودانه‌ای از خورشید گیتی، بر او تابیده خواهد شد، زیرا که او به سرنوشت نیکو و خوشی دچار است.