هوش مصنوعی: کسی که خود را بشناسد، در واقع بنده نخواهد بود و اگر هم بنده باشد، نمی‌تواند خود را مشاهده کند.

هوش مصنوعی: به خودت بیش از حد وابسته نباش، زیرا مثل شبنمی که به دریا نمی‌چسبد، نباید تنها به خودت توجه کنی.

هوش مصنوعی: تو همانند شبنم هستی که به دریا وابسته است، زیرا بدون دریا هیچ‌گاه وجود نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: در این دریا مانند شبنم پاک ناپدید شو، زیرا هر کسی که ناپدید نشود، دانا نیست.

هوش مصنوعی: اگر در درون خود بمانی و به دنبال خود نروی، هیچ‌کس برای یافتن تو تلاش نخواهد کرد و همیشه گم خواهی شد.

هوش مصنوعی: تو نگران هستی که در زندگی‌ات پیوسته بر پایداری بنا کنی، اما در حقیقت چیزی به نام دوام و ماندگاری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی وجودی جاودانه داشته باشی، باید بدان که مانند گل، هیچ چیز دیگری به این اندازه پایدار نیست.

هوش مصنوعی: گل به اوج خود رسید و به جایی رسید که شأن بنده‌ها در او جایگاهی نداشت.

هوش مصنوعی: اگر لباس تازه‌ای برای تو بیاورند، اما به قامت و زیبایی تو نپَسند، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: من چه چیزی می‌توانم بگویم وقتی تو در کنارم هستی؟ تو که وجود واقعی نداری و تنها نداشتن توست که به من امکان درک این وضعیت را می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی همیشه در این دنیا بمانی، باید بدان که هیچ‌چیز در هستی به تو شباهت ندارد.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق واقعی و پایدار حرکت کن، چرا که هیچ‌گاه راهی که رفته‌ای نباید فراموش شود و آینده‌ای در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر شمعی خاموش و بی‌جان باشد، هرگز نمی‌تواند در آتش درخششی داشته باشد. حتی اگر شب تا صبح سوزانده شود، باز هم نمی‌تواند به روشنی برسد.

هوش مصنوعی: آسمان هرگز به راز عشق آشنا نخواهد شد، مگر اینکه تمام وجود انسان در عشق غرق شود.

هوش مصنوعی: هر کبکی که توان پرواز خودش را بازیابد، دیگر هیچ پرنده‌ای در بالای او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای عطار، چه می‌گویی؟ در دنیا کسی به اندازه تو توانمند در سخن گفتن نیست.