گنجور

غزل شمارهٔ ۳۲۹

هر که را ذره‌ای وجود بود
پیش هر ذره در سجود بود
نه همه بت ز سیم و زر باشد
که بت رهروان وجود بود
هر که یک ذره می‌کند اثبات
نفس او گبر یا جهود بود
در حقیقت چو جمله یک بودست
پس همه بودها نبود بود
نقطهٔ آتش است در باطن
دود دیدن ازو چه سود بود
هر که آن نقطه دید هر دو جهانش
محو گشته ز چشم زود بود
زانکه دو کون پیش دیدهٔ دل
چون سرابی همه نمود بود
هر که یک ذره غیر می‌بیند
همچو کوری میان دود بود
همچو عطار در فنا می‌سوز
تا دمی گر زنی چو عود بود

اطلاعات

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

هر که را ذره‌ای وجود بود
پیش هر ذره در سجود بود
هوش مصنوعی: هر کسی که حتی کمی وجود و هستی داشته باشد، در برابر هر چیزی که وجود دارد، در مقام احترام و فروتنی است.
نه همه بت ز سیم و زر باشد
که بت رهروان وجود بود
هوش مصنوعی: همه بت‌ها از جنس طلا و نقره نیستند، بلکه بت واقعی برای سالکان، موجوداتی هستند که در زندگی و روحشان تأثیرگذارند.
هر که یک ذره می‌کند اثبات
نفس او گبر یا جهود بود
هوش مصنوعی: هر کس که بخواهد وجود خود را به وضوح نشان دهد، در واقع به نوعی همانند پیروان دین‌های غیر از اسلام است.
در حقیقت چو جمله یک بودست
پس همه بودها نبود بود
هوش مصنوعی: در واقع، وقتی همه چیز به یک حقیقت واحد مرتبط است، پس تمام وجودها در حقیقت وجود ندارند یا از هم جدا نیستند.
نقطهٔ آتش است در باطن
دود دیدن ازو چه سود بود
هوش مصنوعی: آتش درون دود پنهان است و دیدن دود هیچ فایده‌ای ندارد.
هر که آن نقطه دید هر دو جهانش
محو گشته ز چشم زود بود
هوش مصنوعی: هر کسی که آن نوری را که از الهام و حقیقت سرچشمه می‌گیرد، ببیند، دنیا و آخرتش از نظرش محو و ناپدید می‌شود و به سرعت به حقیقت نزدیک می‌شود.
زانکه دو کون پیش دیدهٔ دل
چون سرابی همه نمود بود
هوش مصنوعی: چون به دل نگاه می‌کنی، دنیا و مظاهر آن مانند یک سراب به نظر می‌آیند و حقیقتی ندارند.
هر که یک ذره غیر می‌بیند
همچو کوری میان دود بود
هوش مصنوعی: هر کسی که لحظه‌ای غیر از حقیقت را ببیند، مانند کسی می‌ماند که در میان دود قرار دارد و نمی‌تواند واضح ببیند.
همچو عطار در فنا می‌سوز
تا دمی گر زنی چو عود بود
هوش مصنوعی: مثل عطار که در از میان رفتن و فنا می‌سوزد، تو نیز لحظه‌ای اگر به مانند عود بسوزی و عطر و بوی دل‌انگیزی به محیط ببخشی، ارزشمند خواهد بود.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۳۲۹ به خوانش عندلیب

حاشیه ها

1397/02/17 14:05
نادر..

در حقیقت چو جمله یک بود است
پس همه بودها نبود بود..