هوش مصنوعی: اگر آسمان بر چهرهٔ زیبای تو نگاهی بیندازد، همانند ماهی که با موهایش در صحرا رها شده باشد، تو را در سایهٔ زیبایی‌ات قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر شب، آسمان این همه چشم‌هایش را باز می‌کند تا یک چشم به آن چهره زیبا نگاه کند.

هوش مصنوعی: شبیه پروانه‌ای که در حال تماشا است، شمع آسمان را به زیبایی خود در این باغ سرسبز می‌افکند.

هوش مصنوعی: من از خاک او شدم تا مانند شرابی بنوشم و بوی لب او را بر خود برافشانم.

هوش مصنوعی: وقتی که قلب سوخته‌ام را به زلفش می‌بندم، هر لحظه از دستش می‌افتد و به پاهایم می‌افتد.

هوش مصنوعی: چرا زلف خود را بر زمین می‌اندازد؟ زیرا مچ بند به این شرط است که از پایین به بالا بیفتد.

هوش مصنوعی: غم او همچون صدای نعره‌ای است که از دل صومعه عطار برمی‌خیزد و دل سوخته‌اش را در هر نفس به ناله و زاری وا می‌دارد.