هوش مصنوعی: موی سیاه او مانند یک تهاجم ناگهانی است و از هر تار مویش، صد قطره خون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در سرزمین کافران، هیچ‌چیز از موهای شب‌گون او قابل قبول نیست و او هرچه از آن موها انجام می‌دهد، ناپسند است.

هوش مصنوعی: موهای او را می‌بینم که بر زمین افتاده است و مانند صیدی در دشت آسمان به دام می‌افتد.

هوش مصنوعی: زلف او به قدری بلند است که چون بر زمین می‌افتد، حس می‌شود انگار بر آسمان قدم می‌زند.

هوش مصنوعی: زلف او مانند لیلی زیباست و مردم با چهره‌ای جذاب، از صبح تا شب همچون مجنون در پی او می‌گردند.

هوش مصنوعی: رستم زمانی که بر روی اسبش، رخش سوار می‌شود، به زیبایی زلف او می‌نگرد که مثل گل‌های زیبا و رنگین است.

هوش مصنوعی: این چه عملی است که انجام می‌شود و خواهد شد، بی‌آنکه فکر کنی در حال حاضر چه می‌کند؟

هوش مصنوعی: چهره زیبای او مانند آینه‌ای است که هر لحظه زیبایی‌اش را بیشتر می‌کند و جلوه‌اش را در دلمان افزایش می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر یک بار زیبایی رخسار خورشید نمایان شود، عرش آسمان را به تماشای خاک هامون در می‌آورد.

هوش مصنوعی: یک ذره از تصویر زیبایی چهره‌ات می‌تواند نور خورشید را کم‌رنگ کند.

هوش مصنوعی: چشم دلبرش با زیبایی خاصی که دارد، حتی می‌تواند چرخِ زمان را به تپش بیندازد و تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: ای خدا، ابروی کج و زیبای او بر جان من تاثیر می‌گذارد و چه اندازه این زیبایی موزون و دلنشین است.

هوش مصنوعی: عقل کلی در زیبایی او حیران و شگفتمند است، چرا که از لبان او می‌توان مستی و شگفتی را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: هر کس که سخن بگوید مانند موسی، همیشه از شوق و هیجان هارون را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر همهٔ ذرات وجود بخندند، با مایعی زلال و شفاف به نام خضر، ترکیب می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگر بگویم که اشک‌های من در دل خود، نشانه‌ای از خوشحالی او را نهفته دارد.

هوش مصنوعی: هر لحظه زیبایی او بیشتر می‌شود، چرا که توصیف او هر بار متحول و متفاوت می‌شود.