هوش مصنوعی: زمانی که لایهٔ زیبای آن شمع و منبع نور دنیا را از او برداشتند، مانند پروانه‌ای که از دل خود عشق می‌ورزد، جهان نیز از جان خود محبت و احساس را کنار گذاشت.

هوش مصنوعی: جانبازان چهره‌ای را دیدند که گویی از زندگی جاودانه‌ای بهره‌مند شده است، همانطور که جان خود را فدای هدفی بزرگ کردند.

هوش مصنوعی: وقتی افرادی که در عشق غرق شده‌اند، سبکی روح او را دیدند، همگی برای ابراز محبت و احترام به او، شراب گرانبها را بالا بردند.

هوش مصنوعی: همه یاران و دوستان در کنار یکدیگر جمع شده و با همدردی و همدلی، فریاد و نعره‌ای از عمق آسمان‌ها سر دادند.

هوش مصنوعی: زمانی که دهان او به اندازه یک ذره نمایان شد، از هر نفس او به اندازه‌ای از گنج‌های ارزشمند و پرگوهر برداشت کردند.

هوش مصنوعی: زلف او مثل پرده‌ای است که عشق را به نمایش می‌گذارد و این خوب است که هر زمان از زلف او صدایی بلند شود.

هوش مصنوعی: همهٔ ترک‌ها از شوق و محبت به ابرو و مژگان او خوب متوجه شدند که اگرچند تیر و کمان به دست بگیرند، باز هم قادر به جلب توجه او نخواهند بود.

هوش مصنوعی: من در تعجب هستم که چگونه عاشقان بدون اطلاع، از میان او آثاری نمی‌بینند و بی‌خبر از او به راحتی عبور کردند.

هوش مصنوعی: هر یک از ویژگی‌ها و اعضای او را توصیف کردم، اما وقتی به توصیف میانش رسیدم، اجازه ندادند و از میان برداشتند.

هوش مصنوعی: از آنجا که از لعلش (که به معنی "زبان عشق" یا چیزی با ارزش و زیبا است) زندگی و آب حیات به دست آوردند، مردگان در خاک گورستان ناله و فغان کردند.

هوش مصنوعی: نگهبانان هشت بهشت از زیبایی او به شدت عاشق شدند و در مدح و ستایش او همانند گل‌های سوسن زبان به سخن گشودند.

هوش مصنوعی: هنگامی که زمان جشن فرا رسید، به یاد خداوند جهان، جامی را بلند کردند.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند عالم عطار را به عنوان بنده خود معرفی کرد، مقام‌های بهشت با افتخار و شگفتی دست به کار شدند.