هوش مصنوعی: چهره تو مانند خورشید است که آسمان را روشن کرده و همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند اسبی می‌ماند که وقتی از مقابل دیدهٔ عقل عبور می‌کند، خاک و غبار بر چشمان عقل می‌پاشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که تصویر لب‌های تو را می‌بیند، انگار دهنش از حیرت باز می‌ماند.

هوش مصنوعی: موهای تیره و زیبا و چهره گلگون تو، هرگونه بی‌رحمی را به خود جذب می‌کند.

هوش مصنوعی: گاه موهای سیاه و شب‌مانند تو زیبا می‌شود و گاه رنگ عشق تو مانند گل سرخ می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند آتش در وجودم شعله‌ور شده است، به گونه‌ای که این آتش مرا آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: من بر چهره‌ام خطی از خون می‌نویسم، همچون زری که اگر به آن نگاه کنی خوانده می‌شود.

هوش مصنوعی: هر که حال من را بداند، از غم من به شدت ناراحت و غمگین می‌شود، مثل اینکه تمام وجودش پر از اشک باشد.

هوش مصنوعی: من از پا افتاده‌ام و نیاز به کمک دارم؛ خواهش می‌کنم که دستم را بگیرید و از این وضعیت نجاتم دهید، زیرا کسی که به من آسیب رسانده است، به کمک شما احتیاج دارد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زلف‌های پیچ‌خورده‌ات، حتی یک سر موی سر را هم نمی‌چرخاند.

هوش مصنوعی: اگر دل تو را به خود مشغول کرده است و به تو نفس می‌زنم، آهی که از من برمی‌خیزد، از تو می‌طلبد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در مشکلات تو گرفتار شد، مانند عطار هرگز از تو فاصله نخواهد گرفت.