هوش مصنوعی: وقتی صبح زود از خواب برخاستم، مانند ترک‌ها که نغمه‌ای خوش می‌زنند، بیدار شدم و با شراب به دیدارم آمدند.

هوش مصنوعی: عقل با عجله و شتاب از فکر و خیال خارج شد و از شدت شگفتی، دندانش را بر روی لب گذاشت. وقتی چشمانش آن معشوق را دید که با سرعت و شتاب وارد شده است، دچار حیرت و تحیر شد.

هوش مصنوعی: وقتی که موهای او دل پر از شوق و اشتیاق من را ربود، از آن زلف، در دل من هزاران حالت و احساس به وجود آمد.

هوش مصنوعی: من دچار نابسامانی و بی‌خودی شدم، هرچند از شراب استفاده نکردم، زیرا وقتی محبوبم از سرم رفت، بی‌خود و خراب شدم.

هوش مصنوعی: شمع و شیشه‌ی شراب به همدیگر پیوسته‌اند، زمانی که شیشه شعله گرفت. هنگامی که باد بوزد، آتش به وجود می‌آید و در نهایت آب به کار می‌آید.

هوش مصنوعی: شراب و محبوب و شمع در کنار هم، از گوشه مجلس بوی گل و نور ماهتاب به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: توبهٔ سنگین و دشواری که داشتم، مانند شیشه‌ای شکست، و این شکست به اندازه‌ای دلپذیر بود که باعث شد در دلم صدای اضطراب و نگرانی ایجاد کند.

هوش مصنوعی: ای معشوق دلربا، وقتی که توبه‌ام را شکست کردی و دلم را به درد آوردی، لطف کن و از لبان شیرینت نمکی به من بده تا درد دلم را کمی تسکین بخشی.

هوش مصنوعی: بنوش باده و موهایت را به هم نزن، چون اختلال و نابسامانی از گیسوی تو برخواسته است.

هوش مصنوعی: از شراب بنوش که زیبایی صورت تو، مانند گل سرخ، باعث می‌شود تا هزار زردی و شرم از نور خورشید پنهان شود.

هوش مصنوعی: عطار راهی را می‌بیند که او را به دور شدن از مشکلات و نگرانی‌ها دعوت می‌کند، چرا که مانند سیل که از هر طرف سرریز می‌شود، او نیز از همه جا به سوی آزادی و رهایی می‌رود.