هوش مصنوعی: اگر کسی نتواند به زیبایی و نور چهره تو نگاه کند، دلش طاقت سوزش عشق تو را نخواهد داشت و نمی‌تواند این عشق را تحمل کند.

هوش مصنوعی: باد، خاک سیاه را بر سر آن کسانی می‌برد که خاک کوی تو را در چشم نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: عشق واقعی و خالص گردانندگان خود را به قدری می‌سوزاند که درد و آتش سقر (که در نمادهای مذهبی به عذاب و جهنم اشاره دارد) نمی‌تواند آن‌ها را آزار دهد. عشق بیدلان به قدری قوی و فراگیر است که هیچ عذابی نمی‌تواند بر آن اثر بگذارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از فاصله دور و طولانی راه تو را نمی‌شناسد و نمی‌تواند آن را به پایان برساند.

هوش مصنوعی: مسیر تو تنها به اندازه و توان ما اجازه ادامه دارد و نمی‌تواند بیش از یک قدم فراتر برود.

هوش مصنوعی: درد هر فرد به اندازه تحمل و ظرفیت اوست؛ آنچه که عیسی تحمل کرد، الاغ قادر به تحمل آن نیست.

هوش مصنوعی: بار سنگین اندوه و رنج تو، چقدر می‌تواند دل را تحمل کند؟ که حتی دریا و زمین هم نمی‌توانند این بار را به دوش بکشند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که جای تعجب نیست اگر موجودی کوچک و ضعیف مانند پشه نتواند فیل را به دوش بکشد، چرا که از نظر قدرت و توانایی، آنها با هم قابل مقایسه نیستند. در واقع، این عبارت به ناتوانی موجودات ضعیف در مقایسه با قدرت عظیم و بزرگترها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: هیچ پشه‌ای نمی‌تواند با کمان آسمان، حتی یک بار هم بازویش را بکشد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند عشق تو را با معیارهای عقل و منطق بسنجید.

هوش مصنوعی: وقتی که ترازویی بتواند کوهی بی‌نهایت را اندازه‌گیری کند، دیگر نمی‌تواند وزنه‌ای بیشتر از طلا را تحمل کند.

هوش مصنوعی: عشق تو آن چنان عمیق و وسیع است که هیچ عقل و دانشمندی نمی‌تواند آن را درک کند و از عهده‌ی فهمش برآید. عشق تو فراتر از تفکر و تحلیل‌های عادی است و عقل در برابر آن ناتوان است.

هوش مصنوعی: عشق تو از زمان‌های دور فراموش نخواهد شد، تا زمانی که ابدال (افرادی که به مقام‌های معنوی رسیده‌اند) از دل انسان‌ها بیرون نروند.

هوش مصنوعی: دل عطار به شدت درگیر غم توست، به طوری که دیگر از غم دیگران غمگین نمی‌شود.