هوش مصنوعی: پیر ما از دنیای زاهدانه و خشک رهایی یافت و به محفل شاد و پرنشاط وارد شد. او به جمع افرادی که از درد و رنج زندگی می‌کشند پیوست و با روحیه‌ای شجاع و مردانه زندگی را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: در زمینه عدم و نیستی، افرادی که کمی سر و صدا دارند و بازیچه هستند، عقل در این شرایط به باخت می‌رسد و از دیوانگی و نادانی به حالت جنون دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: در میان افرادی که مست و بی‌خود هستند، او دردی را نوشید و این تجربه‌اش به داستانی برای زاهدان بدون خبر تبدیل شد.

هوش مصنوعی: کسی به شناختی از چیزی دست می‌یابد که توضیح آن ممکن نیست و به طور ناگهانی از تمام کارهای دنیا فاصله می‌گیرد و از آن بیگانه می‌شود.

هوش مصنوعی: درست مانند این که خورشید جان‌ها پوشش‌های ظاهری را کنار می‌زند، عقل به مانند خفاش به تاریکی می‌رود و روح به مانند پروانه به نور عشق پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که دل از نشانه‌اش دور شد، تمام وجودش از بین رفت. جان و دلش در بی‌هدفی و نابودی هم‌نشین شدند.

هوش مصنوعی: عشق آمد و گفت که من می‌خواهم خون تو را بریزم، دل که این را بشنود به شکرانه‌اش حالتی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی دل عطار از عشق به شدت پرشور شد، احساساتش به اوج رسید و چشمانش مانند پیمانه‌ای پر از خون گشت.