هوش مصنوعی: وقتی که نور او را دیدم، تمام مفهوم دو جهان از نظر من محو شد و تفکر درباره وجود تا ابد از جان و بدنم جدا گشت.

هوش مصنوعی: روزی کسی از شب بیرون آمد و به دنبال چیزی بود که از بین برود. او از جستجوی حالتی بی‌نظیر و سوزناک شگفت‌زده شد و در جمعی قرار گرفت.

هوش مصنوعی: ناگهان از زیر پرده‌ات نوری تابید که همچون شعله‌ای آتش‌فشانی برپا کرد و در هر لحظه شعله‌های آتش به شدت در دل مردم، چه زن و چه مرد، شعله‌ور شد.

هوش مصنوعی: زمانی که زبان به سخن می‌آورم، روح من به سمت جسم می‌آید و به حالت بی‌خود و مستی درمی‌آید، گویی که مرده‌ای در حال فریاد زدن است و به شدت از کفن خود جدا شده است.

هوش مصنوعی: رعدی از قدم او برخاست و دنیا را از هم جدا کرد. سپس نور وحدت، علم را تاباند تا مفهومی از ما و من باقی نماند.

هوش مصنوعی: ما چون از دیار خود دور افتاده‌ایم، به خاطر این دوری دل‌مان آزرده و در این آزمون سخت قرار داریم. حالا چه کسی می‌تواند بر دل خود تسلط داشته باشد وقتی که از وطنش جدا شده است؟

هوش مصنوعی: حلاج با شادی به سرزمین خود بازگشت، مانند رستم که به وطنی که دوست دارد، پا گذاشته است. در گلوی او بغضی وجود دارد که به خاطر آن، احساس خفگی می‌کند.

هوش مصنوعی: دریغ از کتاب مقدسی که به دست ساقی است، او به جای آن جامی را در دست دارد. شعله‌های آتش از وجودش به شدت می‌سوزند و در لباسش پراکنده شده‌اند.

هوش مصنوعی: پس از نوشیدن، به حالت شور و هیجان درآمد و از خود بی‌خود شد. او فریاد زد و با رهایی از خود، آزاد و بدون هیچ‌گونه وابستگی به خویشتن حس کرد.

هوش مصنوعی: او زمانی که قدرت و تحمل بیشتری پیدا کرد، صبر و بردباری بیشتری هم از خود نشان داد. اما وقتی لقمه‌ای برداشت، دوباره لقمه از دهانش افتاد و نتوانست آن را بخورد.

هوش مصنوعی: مردان در وضعیتی به سر می‌برند که به حالت زنان درآمده‌اند. چه پیش خواهد آمد وقتی که قهرمانان، همانند تهمتن، به زمین افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: در کنار این کار، افرادی که در صف مقدم بودند، از آن کار فانی و نابود شدند. بت‌هایی که از آن زمان به وجود آمدند، هم به عنوان بت شناخته شدند و هم کسانی که در خدمت این بت‌ها بودند. در نهایت، بت‌شکنان نیز به سقوط رسیدند.

هوش مصنوعی: عطار در جستجوی معنایی فراتر از حرف‌هاست و در جهانی که کسی همدل با او نیست، دلش در صحبت به دیگران مشغول می‌شود.