هوش مصنوعی: در مسیر عشق، هر کسی که دشمن خود را بشناسد، از خوب و بد بی‌خبر می‌شود و از تعلقات شخصی رها می‌گردد.

هوش مصنوعی: عشق تنها چیزی است که برای کسی باقی نمانده است. از زمانی که عشق وارد زندگی شد، احساسات و جسم انسان‌ها به هم پیوسته و تغییر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در آغاز روز نخست، یک ذره عشق از آسمان به زمین افتاد و روح‌ها با صدای بلند به این خبر واکنش نشان دادند.

هوش مصنوعی: عشق مانند ذره‌ای است که ناگهان افرادی را که آماده‌接نش نیستند، تحت تأثیر قرار می‌دهد. هیچ‌کس نمی‌تواند با احساسات درونی‌اش به راحتی کنار بیاید و در نهایت هر فرد به تنهایی با این احساسات مواجه می‌شود.

هوش مصنوعی: در اثر ذره‌ای از عشق، انسان‌ها در بحث و گفت‌وگو قرار گرفتند و آن موجود خاص که به اینجا آمد، همچنان بی‌دردسر و پاکیزه با سرزمین خود همراه شد.

هوش مصنوعی: در عشق باید زنده بود، زیرا از مردگان هیچ کمکی نمی‌توان گرفت. عاشق واقعی هرگز نمی‌میرد، بلکه فقط کسانی که در عشق زندگی نمی‌کنند، به خواب ابدی می‌روند.

هوش مصنوعی: کسی در زندگی وجود ندارد که به خاطر حفظ نفس خود به دیگران آسیب بزند و به خاطر این کارش در میان مردم رسوا نشود.

هوش مصنوعی: هر کس که از این عشق روح‌افزا بهره‌مند شده باشد، هر مویی که بر تنش باشد، بدون نیاز به گفتار، داستانی از این عشق را بازگو می‌کند.

هوش مصنوعی: عطار به این موضوع اشاره می‌کند که در مسیری که جان و تن به هم گره خورده‌اند، ممکن است سختی‌ها و چالش‌های زیادی وجود داشته باشد. او حتی خود را مانند مردانی می‌داند که برای دستیابی به حقیقت و هدف‌های والای خود، تمام وجودشان را در خطر قرار داده و با جان و دل پای در این راه می‌گذارند.