سرخی لب لعلت
سرسبزی جان دارد..

عطار گویا سری به دکان عطاری خویش زده ، با مشتریی به خلوت نشسته بوده است
شور و شیرین شور انگیز لب یار در سرخیی سرسبز و سودای سر زلفی صفرا بر انگیز

عطّار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۴
                 
هر روز ، غمِ عشقَت ، بر ما حشَر انگیزد
صد واقعه پیش آرد ، صد فتنه برانگیزد

عشقت ، که ازو دل را ، پُر خونِ جگر دیدم
اندوهِ دل‌افزایَت ، تَفِّ جگر انگیزد

هرگه که برون آید ، از چشمِ تو ، اخباری
تا چشم زنی بر هم ، از سنگ برانگیزد

سرخیِّ لبِ لعلَت ، سرسبزیِ جان دارد
سُودایِ سرِ زلفَت ، صفرایِ سر انگیزد

چون پستهٔ شیرینَت ، شوری چو شکَر دارد
هر لحظه به شیرینی ، شوری دگر انگیزد

عطّار به وصفِ تو ، چون بحر ، دلی دارد
کان بحر چو موج آرد ، سیلِ گهر انگیزد