هوش مصنوعی: اگر از گره ی زلف تو جانم را به کمری تبدیل کند، در جمع بزرگ‌ترها و سران هم به خودی خود گردن‌کشی می‌کند و سربلند می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان که بر سر همه سایه دارد، هر شب به واسطه‌ی موهای تو جشن و شوری به راه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: طاوس آسمان هر شب، از شدت غم و خیال، بال و پرش سوخته است و همچنین شمع چهره‌ات می‌سوزد اگر محبتی و دلی برای پرواز داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای معشوق، چهره و لبخند زیبای خود را نشان بده تا این دل بیمار و رنجور من یا بهبود یابد یا سرشار از عشق و زیبایی شود.

هوش مصنوعی: جان آماده سفر است، پس بیش از این نمی‌توانی آزارش دهی. چنانچه به او فشار بیاوری، او از درد دلش سفری سخت خواهد ساخت.

هوش مصنوعی: این عاشق که هیچ مالی ندارد، چطور می‌تواند به تو چیزی بدهد؟ تو انتظار داری که از چیزی که در دسترسش نیست، چیزی بسازد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که طلا نباشد، هیچ‌چیز ارزشمند نیست و تا زمانی که جان داده نشود، هیچ چیز بی‌معنی نیست. هر کسی که با نقره کار کند، دیوانه است.

هوش مصنوعی: مدتی است که من تلاش می‌کنم تا برای تو تغییر کنم، اما چون تو حاضر به تغییر نیستی، دل من سراغ دیگری می‌رود.

هوش مصنوعی: چون تو یاقوت من نیستی، نه نیرویی از تو دارم و نه از وجودت بهره‌ای می‌برم. اکنون عطار، بدون تو، نیرویی را از دلش می‌سازد.