هوش مصنوعی: اگر شخص ترسویی پرده را کنار بزند، مسلماً بسیاری از سرها از جهات مختلف به هم خواهند رسید و به هم نگاه خواهند کرد.

هوش مصنوعی: از معبد بیرون آمد، سرمست و با موهای آشفته. ای خدا، چه آتش‌هایی در دل هر کسی روشن کرده است!

هوش مصنوعی: زمانی که زلف‌های آشفته را با زنجیری مرتب و منظم کنند، صدها رهبر و پیشوای ایمان را در مسیر اشتباه قرار می‌دهند.

هوش مصنوعی: چشمان جذابش بدون نیاز به تیر، قلب را هدف قرار می‌دهد و پیچش موهایش بدون نیاز به تیغ، سر را می‌برد.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که کسی به تندی برخورد می‌کند، چه کسی می‌تواند با او صحبت کند؟ چه بسا طعنه‌ها و سخت‌گیری‌ها باعث می‌شود که شیرینی کلام هم در دلهره و تلخی فرو برود.

هوش مصنوعی: کجا می‌توان عیسی روحانی را پیدا کرد تا معجزه‌اش را ببیند؟ کجا یوسف کنعانی را می‌توان یافت تا چشم‌ها را به خود خیره کند؟

هوش مصنوعی: اگر چهره زیبای او از پرده بیرون بیاید، صد بار چون پسر آدم، تاج و کمربند به خود می‌زند.

سراندازی حرکتی است که در رقص یا سماع می‌کنند؛ مانند دروایش که از شدت بی‌خودی و هیجان، سر را به جلو یا دایره‌وار می‌اندازند.

هوش مصنوعی: اگر صوفی پاک‌دل، به دیدارش فکر کند، کمربند زنون را به خود می‌بندد و ردا را به در می‌اندازد.

هوش مصنوعی: اگر دریا از چشمهٔ سبز خود لب تر کند، همیشه به خاطر او موج‌های مروارید را نثار خواهد کرد.

هوش مصنوعی: در روزی از روزگار، مانند جواهری که در درون طشت آسمان پنهان شده است، طلا نیز دوباره به صورت گرانبهایی نمایان خواهد شد و به این ترتیب از زیر پوشش خود بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: هر روز خورشید با قدرت و زیبایی خود طلوع می‌کند و با تابش نورش به همه چیز جلوه و روشنی می‌بخشد. اما در شب، به خاطر زیبایی و درخشندگی ماه، به نوعی احساس کم‌محلی می‌کند و به آرامی از رقابت با او کناره‌گیری می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی دوستی آن معشوق در قلب انسان می‌نشید، دل تبدیل به دشمن جان می‌شود و جان از خطر تهدید می‌شود.

هوش مصنوعی: در چشمان و دل من هیچ چیز نمی‌تواند باقی بماند، چون هر نفس که می‌کشم، آتش را در خشک و تر می‌افروزد.

هوش مصنوعی: عطار می‌گوید: اگر یک روز عشق دوباره به اوج خود برسد، باید یک بار دیگر به چهره او نگاهی بیندازند.