غزل شمارهٔ ۲۲۲
چو به خنده لب گشایی دو جهان شکر بگیرد
به نظارهٔ جمالت همه تن شکر بگیرد
قدری ز نور رویت به دو عالم ار در افتد
همه عرصههای عالم به همان قدر بگیرد
چو در آرزوی رویت نفسی ز دل برآرم
ز دم فسردهٔ من نفس سحر بگیرد
چه غم ره است این خود که دلم دمی درین ره
نه غمی دگر گزیند نه رهی دگر بگیرد
اگر از عتاب غیرت ره عاشقان بگیری
ز سرشک عاشقانت همه رهگذر بگیرد
ز پی تو جان عطار اگر امتحان کنندش
به مدیح تو دو عالم به در و گهر بگیرد
اطلاعات
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چو به خنده لب گشایی دو جهان شکر بگیرد
به نظارهٔ جمالت همه تن شکر بگیرد
هوش مصنوعی: وقتی که با لبخند صحبت میکنی، همه جا پر از شیرینی میشود و وقتی دیگران زیبایی تو را میبینند، تمام وجودشان به شکر و نعمت تبدیل میشود.
قدری ز نور رویت به دو عالم ار در افتد
همه عرصههای عالم به همان قدر بگیرد
هوش مصنوعی: اگر فقط کمی از نور چهرهات در دو جهان بتابد، تمام فضاهای عالم به همان اندازه روشن خواهد شد.
چو در آرزوی رویت نفسی ز دل برآرم
ز دم فسردهٔ من نفس سحر بگیرد
هوش مصنوعی: هرگاه که شوق ملاقات تو در دل بیدار شود، نفس سرد و گنگ من در پرتو حضورت جان تازهای میگیرد و جانی دوباره میخواهد.
چه غم ره است این خود که دلم دمی درین ره
نه غمی دگر گزیند نه رهی دگر بگیرد
هوش مصنوعی: چه غمی دارد این راه، وقتی که دل من در این مسیر دمی را نمیگذراند و نه غمی دیگر انتخاب میکند و نه راهی دیگر میپیماید.
اگر از عتاب غیرت ره عاشقان بگیری
ز سرشک عاشقانت همه رهگذر بگیرد
هوش مصنوعی: اگر از شدت غیرت خود محبت و عشق را کنار بگذاری، آنگاه همه کسانی که عاشق تو هستند، به راحتی از کنار تو میگذرند.
ز پی تو جان عطار اگر امتحان کنندش
به مدیح تو دو عالم به در و گهر بگیرد
هوش مصنوعی: اگر جان عطار را برای امتحان در مدح تو بگیرند، دو جهان با تمام ثروت و زیبایی خود در اختیارش قرار خواهد گرفت.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۲۲۲ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1399/09/17 23:12
Nariman.m
چو در آرزوی رویت نفسی ز دل برآرم
ز دم فسردهٔ من نفس سحر بگیرد
گاهی صرفا باید به لذت بردن بسنده کرد.
1402/11/27 18:01
علیرضا بدیع
قافیه مصراع دوم نیز شکر است؟