هوش مصنوعی: درد من هیچ درمانی قبول نمی‌کند چون زیبایی تو از میان نمی‌رود.

هوش مصنوعی: اگر من از عشق تو دست بکشم، هرگز خداوند این دست کشیدن را قبول نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی تو را دیدم، چشمان من هیچ زیبایی دیگری را نمی‌پذیرند.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم تو را ببینم زیرا چشمان خفاش نور را نمی‌پذیرند.

هوش مصنوعی: هرچند زلف تو دل ما را به خود جلب کرده است، اما این دل به عطای تو تن نخواهد داد.

هوش مصنوعی: ما دل خود را به عشق دادیم، اما چه کنیم که آن موهای پر پیچ و خم دوگانه، محبت ما را قبول نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هر چقدر که من برای تو تلاش کنم و محبت کنم، لبت که به رنگ لعل است، از من بی‌نوا و بی‌پناه هیچ چیزی نمی‌پذیرد.

هوش مصنوعی: من جانم را به خاطر تو قربانی می‌کنم، اما چرا تو این هدیه را نمی‌پذیزی؟

هوش مصنوعی: در مسیر عشق تو، جان خود را فدای تو می‌کنم، زیرا زندگی بدون تو هیچ ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: چرا اینقدر نیرنگ می‌زنی؟ در وجود من جان عزیزم قرار دارد و نیرنگ را نمی‌پذیرد.

هوش مصنوعی: اگر بگویم چه حسی از تو دارم، هیچ‌کس نمی‌پذیرد که گدا به درخواستش پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: اگر چیزی نگوییم و از غم تو جان بسپارم، می‌دانی که هیچ درمانی نمی‌تواند به من کمک کند.

هوش مصنوعی: تو باعث شدی که من به سختی بیفتم و همه‌ی مردم شاهد آن هستند، اما هیچ‌کس حرف تو را از روی دلیل نمی‌پذیرد.

هوش مصنوعی: دل عطار از محبت و وفای تو بهبود نمی‌یابد و نمی‌تواند بر خستگی‌اش غلبه کند.