هوش مصنوعی: وقتی لوح (صفحه) مانند نقره‌ی روشن می‌شود، خطی مانند قیر بر آن نقش می‌بندد، و این باعث می‌شود که احساسم نسبت به تو به شدت بروز کند.

هوش مصنوعی: لب‌های تو مانند جواهری درخشان، جان مرا می‌مکند، تا آنکه نشانه‌اش، شیرینی و زیبایی بروز کند.

هوش مصنوعی: هرچند که دل من به دنبال هدف توست، اما زیبایی و لطافت خط تو مانند مویی است که از خمیر بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: ای کاش چشمان تو، یابا، از هر کسی که آرزوی دیدن تو را دارد، محافظت کند؛ چرا که این آرزوها گاهی به شدت آسیب‌زننده و خطرناک هستند.

هوش مصنوعی: دشمن من مانند آینه است، اگرچه در واقعیت وجود دارد، اما این دشمن به خاطر دورغ‌هایت به من شبیه نیست.

هوش مصنوعی: در تو صفات و ویژگی‌هایی وجود دارد که بسیاری از دل‌ها را به خود مشغول کرده و از دل‌های پشیمان و غمگین دور کرده است.

هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی‌ات را به نمایش می‌گذاری، موجب می‌شوی که زیبایی ماه نیز تحت‌الشعاع قرار گیرد و حسادت را برانگیزد.

هوش مصنوعی: رنگ و روی زیبا و درخشان تو، همچون تصویری از آفتاب بر آسمان تابید و هرگاه که برمی‌خیزی، چهره‌ات نورانی می‌شود.

هوش مصنوعی: صبح هنگامی که زیبایی حسن از جیب بیرون آمد، تا ابد پای شب را از سیاهی قیر برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: عقل وقتی که تحت تأثیر زیبایی و جذابیت موی تو قرار می‌گیرد، از خود بی‌خود می‌شود و به دام فریب‌های دل‌انگیز می‌افتد.

هوش مصنوعی: زلف تو به قدری جذاب و نافذ است که عقل را به بند کشیده و همه جهان را تحت تاثیر خود قرار داده است.

هوش مصنوعی: عقل به شدت دنبال توصیف زیبایی‌های تو بود و در نهایت توانست سخنان مناسبی را پیدا کند.

هوش مصنوعی: خوش شانسی جوان باعث شد که لب‌های تو را در دهانش بچشند، هر زمانی که عقل و تدبیر پیر به کار آمد.

هوش مصنوعی: بی لب تو، دل نمی‌توانست صبر کند و جان به لب می‌رسید و ناگزیر از گلو خارج می‌شد.

هوش مصنوعی: وقتی که به من توجه نکنید و مرا نوازش نکنید، مانند چنگی که صدایش را درنیاورد، من هم هر لحظه فقط ناله‌ای عمیق و غم‌انگیز از درونم برمی‌آورم.