هوش مصنوعی: هیچ‌کس از این درد من آگاه نیست، زیرا این درد خاص من است و کسی مانند من آن را تجربه نکرده است.

هوش مصنوعی: در حین سفر او، از درد و رنجی که دارم می‌سوزم و هیچ‌کس از حال من با خبر نیست.

هوش مصنوعی: کسی که نتواند بزرگی و عظمت چیزی را ببیند و فقط به جزئیات کوچک آن دقت کند، در واقع بینایی واقعی ندارد.

هوش مصنوعی: در این جهان بزرگ، اگر چه چیزهای زیادی وجود دارد، اما هیچ‌چیز به اندازه یک ذره که قابلیت حرکت و تفکر ندارد، اهمیت ندارد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که به کمترین چیزها هم فکر کنی، بدان که دیگر راهی برای برگشتن نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: چون ذرات عالم بی‌نهایت هستند، پس خواجه نمی‌تواند به پایان این سفر برسد.

هوش مصنوعی: هر کسی که بگوید که من کوچک و بی‌اهمیتم، به این دلیل است که چشم بینایی ندارد و نمی‌تواند واقعیت‌های بزرگ‌تر را ببیند.

هوش مصنوعی: وقتی چشم به دنیا باز شد، دیگر هیچ چیزی در مقایسه با نور خورشید مهم و بزرگ‌تر به نظر نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: همه چیز از یک حقیقت ناشی می‌شود، اما دل تو به آن توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: در وجود تو، عمق و حقیقت را ببین، چرا که ذره‌ای از این وجود حتی از خودِ ذره هم بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: موضوع اصلی بیشتر از هر چیز دیگر اهمیت دارد و هیچ‌کس نمی‌تواند از آن دور شود، حتی اگر به نظر برسد که چیزهای دیگر مهم‌ترند.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای زبانی داشته باشد، روحش از چشمش به رنگ زردی می‌افتد و بر نمی‌گردد.