استاد من ذبیح بهروز به ادوارد براون که از او در مورد عطار نظر خواسته بود گفته بود که کاش او به همان عطاری قناعت می کرد. این شعر از نظر زبان چه ضعیف است.

پنداری عطار درس صوفی‌گری و خلوص و والایی میداد، بی‌خبر از آنکه همان سگی‌ که در اشعارش خوار و پلید میپنداشتش پاکترین سیرت صوفی دارد.

استادتون کلا عطار رو درک نکرده که گفته بدرد سرودن شعر نمیخورده در جایی که حتی خواجه نصیر الدین توسی با اون عظمتش مرید شیخ عطار میشه دیگه استاد شما کی هست که بخواد درباره این صوفی بزرگ نظر بده

و در پاسخ جناب مروت شیخ عطار به سگ توهین نکرد مرادش از سگ در این شعر نفس انسانی هست نه نفس سگی
خود شیخ عطار در توصیف سگ و معرفی کردن سگ به عنوان یک صوفی در کتاب الهی نامه خود شعری بی نظیر و زیبا سروده
حتما این شعر رو بخونید شکایت سگی از یک صوفی به بایزید بسطامی
عمق هر کلمه از این بزرگان رو باید درک کرد نه ظاهر کلمات رو

یکی از صفات زشت خصلت وحشی گری و پاچه گیری بدون دلیل به دیگران است که این خصلت در سگهای ولگرد و بخوص مبتلا به بیماری هاری (ناشی از نوعی ویروس)که موجب التهاب مغزی در حیوان میشود یافت میشود اما سگهای نگهبان و وفادار به صاحب خود چنانچه به این بیماری مبتلا نشوند بدون اذن صاحب خود هرگز به دیگران حمله نمیکنند لذا وقتی نفس و درون شخص بی صاحب و رها باشد چه بسا از حیوان مبتلا به بیماری هاری نیز خطرناکتر خواهد بود.

سرسلسله خاکیان قدوم مولای متقیان است این جناب مستطاب عطار نیشابوری رضوان اللّه تعالی علیه. بیهوده گزافه نگویند از او بیهودگان که او را سر پردهء راز بود.