هوش مصنوعی: نمی‌توان با زبان توصیفی از زیبایی لب‌های تو ارائه داد و نمی‌توان نشانی از عطر دهان تو به کسی منتقل کرد.

هوش مصنوعی: دهان تو مانند میم است و موی میان تو مانند حرفی در میان است که نمی‌توان در مورد آن خبر داد.

هوش مصنوعی: دل خواسته‌ای دارم و برایم مهم نیست که بر هر کسی که فکر کند می‌توان جان را فدای چیزی کرد، برچسب کافر بزنم.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر جمال تو جانم را هم ندهیم، این به خاطر بخیل بودن نیست، بلکه به این دلیل است که زیبایی تو ارزش بیشتری از آن دارد و نمی‌توانم آن را فدای چیزی کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه من یک جان دارم، اما اگر هزار جان هم داشتم و در حضورت می‌رقصیدم، هیچ چیزی از ارزش تو کم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر سگ تو بهتر از من باشد، من نمی‌توانم جانم را به خاطر یک تکه نان برای تو فدا کنم.

هوش مصنوعی: عشق تو به من آنچنان داده شده که آرزویش را داشتم، اما عمرم گذشت و نتوانستم حتی یک لحظه از آن را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: عزیزم، اگر گرفتاری و تلخی تو ارزش بیشتری از همه دنیا داشته باشد، پس نمی‌توان از آسیب و سختی ناشی از تو دوری جست.

هوش مصنوعی: گفتم از من جان بگیر و برایش یک شکر بده، او پاسخ داد که نمی‌توان شکر را فقط با زبان بیان کرد.

هوش مصنوعی: از آنجا که من دهانی ندارم تا شکر را بیان کنم، نمی‌توانم به هیچ‌کس شکر را منتقل کنم.

هوش مصنوعی: طالع عطار چه چیز شگفت‌انگیزی است که هیچ‌گونه بوسه‌ای، نه به‌طور آشکار و نه به‌طور پنهان، نمی‌توان به او داد.