هوش مصنوعی: تصویر چهره‌ات بر روی نگین حلقه نقش بسته بود، اما حلقه شکست و نگین به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: دنیا برای من مانند یک حلقه شده است تا زمانی که چشمم به آن نگین زیبا افتاد.

هوش مصنوعی: دور از تو، در دلم آتش زبانه می‌کشد؛ چون لب‌های تو که مانند عسل شیرین است، به یادم می‌آید.

هوش مصنوعی: آبرویم را از من مگیر، زیرا بدون تو قسم می‌خورم که دلم به شدت می‌سوزد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خورشید بر چهرهٔ تو تابید، شور و حال در چرخ چهارم فرود آمد.

هوش مصنوعی: زلف‌های خوشبو و معطر تو، مانند خوشه‌ای از دانه‌های عنبر، چنان زیباست که ماه و خورشید هم به تماشای آن نشستند.

هوش مصنوعی: زلفت را باز نکن و گناه را فاش نکن، چون این کار باعث می‌شود که در میان مردم مومن و دیندار جنجالی به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: از چین درخواست کن مشکی را، چون نیمه‌شب چینی از زلف تو بر روی زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: از نگاه من بخواه که هر اشکی که بریزد، حقیقتی با ارزش و گرانبها را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که لحظه‌ای مثل تو در غم و اندوه باشد، دیگر ارزش وجودش را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: من دلی ندارم که بر من سرزنش کنی، چون خودم بدون دل در این وضعیت قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا با وجود اینکه به من سختی می‌رسانی، باز هم با من مهربان هستی.

هوش مصنوعی: دل عطار مانند پرنده‌ای نیست که در قفس باشد، به همین دلیل از ناتوانی در قبضه‌اش به زمین افتاد.