هوش مصنوعی: ای چشمانت مانند سوزن است و دهان تو مانند رشته‌ای است که میان مریم قرار دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو از توان و قدرت خود استفاده کنی، حتی چیزی کوچک می‌تواند به منبعی بزرگ و درخشان تبدیل شود و جان تو را سرشار از زندگی کند.

هوش مصنوعی: آنچه که بر مریم در کنار درگاه تو رسید، می‌توان از محبت و ارادت به تو دریافت کرد.

هوش مصنوعی: ماه از آسمان درخشندگی و زیبایی خود را بر زمین می‌افزاید، به گونه‌ای که گویی بر روی زمین قرار گرفته و نورش را به آن می‌دهد.

هوش مصنوعی: من باید در هر زمانی از عشق و امید به زلف‌های زیبا و دلربایت، هزاران دل را بررسی و نقد کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه زلف تو بر پای من می‌افتد و حالت به نظر می‌رسد که مشکل ایجاد کرده، اما در واقع هیچ چیز جز خود زلف تو وجود ندارد که از گذشته باقی مانده باشد.

هوش مصنوعی: اگر سخن را مانند زهر تلخ بگویی، نگران نباش؛ چون شیرینی کلام همیشه در ذهنت خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر سخن زیبا بگویی، جان و جهانم را تحت تاثیر قرار می‌دهی و بی‌گفته، جان و جهان نیز به تو وابسته خواهند شد.

هوش مصنوعی: من اجازه می‌دهم که آرزوهایم برآورده شوند، حتی اگر این اتفاق به بهای جانم تمام شود.

هوش مصنوعی: جز دستان تو هیچ چیزی برای من ارزش ندارد، زیرا وقتی چهره‌ات را دیدم، مانند گلستان شدی.

هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند فرید را در دستانش بگیرد، در سخن همانند زبان تو به او قدرت می‌دهد.