گنجور

غزل شمارهٔ ۱۲۹

تا گل از ابر آب حیوان یافت
گرد خود صد هزار دستان یافت
زره ابر گشت پیکان باز
جوشن آب زخم پیکان یافت
گل خندان چو برفکند نقاب
ابر را زار زار گریان یافت
چون صبا چاک کرد دامن گل
نافهٔ مشک در گریبان یافت
ای نگاری که هر که دید رخت
از رخ جانفزای تو جان یافت
به دل و جان تو را که جان و دلی
هر که فرمان ببرد فرمان یافت
می گلرنگ خور به موسم گل
که گل تازه‌روی باران یافت
می‌خور و شاد زی که خوشتر ازین
یک نفس در دو کون نتوان یافت
می به عطار ده به سرخی لعل
که زمی جان چو در درخشان یافت

اطلاعات

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

تا گل از ابر آب حیوان یافت
گرد خود صد هزار دستان یافت
هوش مصنوعی: در زمانه‌ای که گل، به وسیله بارش باران از ابر آب می‌گیرد، به دور خود هزاران برگ و گلبرگ می‌بالد و رشد می‌کند.
زره ابر گشت پیکان باز
جوشن آب زخم پیکان یافت
هوش مصنوعی: سپر ابر مانند زره‌ای بر تن آسمان قرار گرفته و باران مثل پیکانی آتشین بر زمین فرود می‌آید. این باران هم زخم‌های سنگین زمین را تسکین می‌دهد.
گل خندان چو برفکند نقاب
ابر را زار زار گریان یافت
هوش مصنوعی: وقتی گل زیبا برف را کنار می‌زند، ابر را در حالتی غمگین و گریه‌ناک مشاهده می‌کند.
چون صبا چاک کرد دامن گل
نافهٔ مشک در گریبان یافت
هوش مصنوعی: زمانی که بادی خوشبو دامن گل را جلوه داد، در آنجا عطر مشک را در آغوشش پیدا کرد.
ای نگاری که هر که دید رخت
از رخ جانفزای تو جان یافت
هوش مصنوعی: ای زیبایی که هر کسی با دیدن چهره‌ات روح و زندگی تازه‌ای می‌یابد.
به دل و جان تو را که جان و دلی
هر که فرمان ببرد فرمان یافت
هوش مصنوعی: هر کس که از جان و دل از تو پیروی کند، به عزت و منزلت می‌رسد.
می گلرنگ خور به موسم گل
که گل تازه‌روی باران یافت
هوش مصنوعی: در بهار که گل‌ها تازه و زیبا می‌شوند، از زیبایی‌های گل و طبیعت لذت ببرید و بهره‌مند شوید.
می‌خور و شاد زی که خوشتر ازین
یک نفس در دو کون نتوان یافت
هوش مصنوعی: بخور و شاد باش زیرا که بهتر از این لحظه در هیچ جا نمی‌توان یافت.
می به عطار ده به سرخی لعل
که زمی جان چو در درخشان یافت
هوش مصنوعی: شراب را به عطار بده، مانند سرخی لعل که درخششی را در زمین می‌یابد و جان را زنده می‌کند.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۱۲۹ به خوانش عندلیب

حاشیه ها

1399/08/11 02:11

که گل تازه،روی----یاران---یافت//////درست است