هوش مصنوعی: درد و رنج من از حد و اندازه فراتر رفته است و به قدری اشک ریخته‌ام که دیگر چیزی از من نمانده است.

هوش مصنوعی: پایم به خاطر حادثه‌ای ناگوار در غم و اندوه غرق شده است و کارم به خاطر ظلم و سختی‌های زندگی از کنترل خارج شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که بر روی من آبی نماند، به خاطر آن همه خون که از دل من جاری شده است، دیگر هیچ چیزی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: هر شب زمانی که به سختی‌های زندگی فکر می‌کنم، درد و رنج جدیدی را تجربه می‌کنم و هر روز عمرم را با مشکلات دیگری می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: دیگر نه خواب و نه آرامش برایم باقی مانده است و اگر بخواهم داستان این غم‌ها را برایت بگویم که چقدر بی‌خواب و بی‌خوراک بر من گذشت، می‌توانم ساعت‌ها صحبت کنم.

هوش مصنوعی: اشک من به عمق سینهٔ ماهی رسیده و آه من از روی آینهٔ ماه عبور کرده است.

هوش مصنوعی: غم به شدت بر جانم نشسته است، مانند تیری که به جان می‌رسد و سپس از جانم عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: بر جان من، که هیچ رنج و مشکلی را تجربه نکرده بود، حالا چندین درد و بلا گذشته است.

هوش مصنوعی: عمر من مانند سحرگاه است که در انتهای شب به پایان می‌رسد، و روزی که باید شروع شود، به طور ناگهانی از دست رفته است. به‌طور خلاصه، عمرم به سرعت سپری شده و فرصتی برای شادی یا آغاز دوباره نداشتم.

هوش مصنوعی: عطار، وقتی که دیگر عزتی برای او باقی نمانده بود، مانند کسی که به خاطر ذلت و خواری‌اش آواره و بی‌خانمان شده، در میان مردم سرگردان و بی‌هدف شد.