هوش مصنوعی: درخت سرو به زیبایی و قد بلند تو نمی‌رسد و هیچ سنگ قیمتی به رنگ و جلای لبخند تو نخواهد بود.

هوش مصنوعی: هیچ کس وجود ندارد که برای رسیدن به لب و دندان تو جانش را فدای آرزو کند.

هوش مصنوعی: هیچ جمعیتی وجود ندارد که در آن کسی به غیر از زلف‌های آشفته تو پیدا شود.

هوش مصنوعی: دل مرده‌ای است که حتی با صد جان هم نمی‌تواند از زنده بودن تو، که جان‌بخش هستی، بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: آن که به عشق و شوق تو در آتش سوخته است، به خاطر تشنگی‌ای که از چاه زنخدان تو می‌کشد، در غرقاب عشق قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: عشق من برای دیدن تو به اندازه‌ای عمیق است که حتی سلاح تیرهای مژگان تو نمی‌تواند آن را متوقف کند.

هوش مصنوعی: چشم یک فرد عاقل و باهوش هرگز چنین حالتی از شگفتی و گیجی نسبت به تو را نمی‌بیند که من دارم.

هوش مصنوعی: به من آخرین نشانه عشق و محبتت را بده، زیرا دیگر توانایی تحمل جدایی و بی‌خبری از تو را ندارم.

هوش مصنوعی: ای دل آسیب‌دیده، در آتش درد خود بسوز، زیرا هیچ راه‌حلی جز درد تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر چه زمان بیشتری از خودت باشی، در واقع متعلق به خودت نیستی و آنچه که هستی، حقیقت تو نیست.

هوش مصنوعی: اگر او را نبینی، راهی برایت باقی نمی‌ماند. زندگی‌ات تنها به جان خودت وابسته است و جز خودت کسی برایت نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: کسی که بتواند درد دل تو را بکشاند و بیان کند، توانایی آن را ندارد که آن را در دفتر شعرهای تو به درستی توصیف کند.