هوش مصنوعی: دل من مانند پروانه‌ای است که به شمع چهره تو علاقه دارد، اما عقل من از عشق و جذبه‌ات به دور است و بیگانه به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: پرواز زنان در مقابل شمعی که نمایانگر زیبایی توست، جان من که بی‌پرواست، شبیه یک پروانه است.

هوش مصنوعی: بر سر موی تو، جان من به خطر افتاده است؛ چرا که مدت زیادی است که یک تار موی تو در شانه‌ام گره خورده است.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم زلف تو را به‌عنوان نوار خویش بپوشم، زیرا هر درشتی و شکنی در زلف تو برای من مانند معبدی مقدس است.

هوش مصنوعی: عاشقان در معبد بت‌ها به دنبال درد عشق هستند و جان خونین من به عنوان پیمانه‌ای از این درد به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: وصال تو مانند گنجی است که از دید همه پنهان مانده است. هر کس که با افتخار بگوید آن را پیدا کرده، دیوانه‌ای بیش نیست.

هوش مصنوعی: در مکان‌های خراب و ویران به سر می‌برم، زیرا اگر گنجی هم وجود داشته باشد، در همین ویرانی‌هاست.

هوش مصنوعی: پرندهٔ وجود انسان به دنبال دانهٔ پیوند با تو می‌گردد، بنابراین ناگزیر در دام وابستگی به آن دانه گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: کسی که در خواب شیرین است و از عشق تو صحبت می‌کند، خوابش مبارک باشد؛ زیرا او داستانی زیبا و دلنشین را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که به وصل محبوب دست پیدا کرد، باید خود را فراموش کرده باشد. هر کسی که از خود عبور کند، به نوعی دیگر وجودش را از دست می‌دهد و این نشانه‌ای از شجاعت اوست.

هوش مصنوعی: اگر مرا در عشق خود از بین ببری، باقی‌مانده‌ام بر جانم، شکرانه‌ای است.

هوش مصنوعی: عطار در عشق تو به طور ناشیانه بازی می‌کند، اما اگر به شخص باهوش و زبردستی برسد، در واقع شخصی شایسته و دانا است.