چالشی زیبا و ناگزیر..
عاشق، معشوق را به تمامی برای خود می خواهد .
عاشق، همه چیز را به تمامی برای معشوق می خواهد ..
عاشق و معشوق در "عشق" محو می شوند ...

جالبه یکی به عظمت و بزرگی عطار میفرماید
چون تو پیدا میشوی گم می شوم
لطف کن وز وسع من افزون‌میا

چقدر قشنگه این نزاعی که عطار با خودش داره مثل این بیت ها
گر پدید آیی دو عالم گم شود
بیش از این ای لولو مکنون میا
نی برون آی و دو عالم محو کن
گو برون از تو کسی اکنون، میا

تو ز فقر بحر در هامون میا
در این بیت "قعر" به جای "فقر" درست تر نیست؟
در یک نسخه چاپی هم فقر دیدم ولی نتوانستم ارتباطش را درک کنم.