هوش مصنوعی: ای پسر، برای من صورت زیبا و نازکت را مانند طلا به نمایش نگذار، چرا که روزه‌ات را نمی‌توانم تحمل کنم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که زمانی که روز به پایان می‌رسد، ماه سر از افق پیدا می‌کند. بنابراین، هر یک از ما باید در زمانی که به انتها می‌رسیم، آثار و نشانه‌های خود را نشان دهیم. به عبارت دیگر، وقتی زمان معین می‌رسد، وجود ما و ویژگی‌هایمان به وضوح نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی بوی شیر از زعفرانت به مشام می‌رسد، رنگ زعفرانت سپید و مانند شیر در روز روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: بوی خون از لؤلؤی پرنمت تو به مشام می‌رسد. آیا تو به خاطر غصه‌ای که در دل داری، خود را به زحمت انداخته‌ای؟

هوش مصنوعی: از روزی که تو لب‌هایت را مانند شکر بسته‌ای، لب من از غم و درد جگرم، به خون آغشته شده است.

هوش مصنوعی: از بس که نگاه ها به زیبایی هلال گونه‌ی تو خیره شده است، چهره‌ات در دل مردم بصر به یک اثر غم‌انگیز تبدیل شده و یاد آن‌ها را با غم و اندوه پر کرده است.

هوش مصنوعی: دل من از دلتنگی و دوری‌ات در روزهای وصال همچنان در حسرت تو باقی ماند، زیرا دیگر نمی‌توانست به عشق تو ادامه دهد و قفل محبت را باز کند.

هوش مصنوعی: اگر من از تو بخواهم که یک بوسه به من بدهی، تو بدون تردید آن را می‌پذیری و این لحظه شیرین و خوشایند را به من هدیه می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر در شب از تو بوسه‌ای بخواهم، روز می‌گویی که هیچ‌کس در این شب تا صبح روزه نبوده است.

هوش مصنوعی: وقتی که من به خاطر عشق تو بیمار و ضعیف شده‌ام، تو بی‌ملاحظه‌ای و فقط به فکر خودت هستی. بیا و برایم بوسه‌ای بفرست و به من بگو که به خاطر تو روزه‌ام را بشکنم.

هوش مصنوعی: اگر جان من از دوری رنج می‌برد و در این سفر به سختی به سر می‌برد، پس جایز است که در این سفر روزه‌ام را بگشایم.

هوش مصنوعی: با اینکه من زبانی نمی‌گشایم، اما لبان شیرین و نیکوکار او می‌تواند روزه را بشکافد و به گشایش بیافزاید.

هوش مصنوعی: در این بیت به این اشاره شده است که خداوند هر سال در ماه رمضان، روزه‌داران را با نعمت‌های خود سیراب می‌کند و آن‌ها را از برکات روزه‌داری برخوردار می‌سازد. یعنی این ماه، فرصتی ویژه برای ارتباط نزدیک‌تر با خدا و بهره‌مندی از عطایای او است.

هوش مصنوعی: سه ماه روزه گرفت و به واسطه نورانی که از روزه‌اش ساطع شد، در دو جهان به شهرت رسید.

هوش مصنوعی: برای روزه گرفتن، پادشاه نه برای جشن و شادی، بلکه سپری درست کرده است تا به مناسبت روزه، پادشاه بر سر سفره‌ای باز کند و از آن بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: فرشتگان به خاطر عشق و شوق به خدا، در میان عرش بزرگ، از خواب و خوراک روزه گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: هرچند که مردم زمانه خود را به روزه‌داری مشغول کرده‌اند، اما به دلایل همراهی و همدلی، باز هم با هنرمند بزرگ، به راحتی همکاری می‌کنند.

هوش مصنوعی: کسی که روزه را قبول کرده و به آن نیکی کرده است، از شفاعت او بهره‌مند می‌شود، حتی اگر نتوانیم تعداد روزه‌های او را حساب کنیم.

هوش مصنوعی: امروز با بارش ابر تو، دریا و زمین دوباره جان گرفتند، هرچند پیش از این خشک و بی‌حالت شده بودند.

هوش مصنوعی: حسام، نگه‌بان زیبایی و ارزش تو، دهانش را بسته و تنها به واسطه‌ی درد دل من، به روی دشمنانی که منش و خصلت بدی دارند، باز می‌کند.

هوش مصنوعی: چون بام پیروزی را گشودی و چتر سرخ تو را باز کردی، پرنده خوشبختی از دامن پیروزی به پرواز درآمد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از فرمان و اطاعت تو سرپیچی کند، حتی اگر به اندازه‌ی یک موی باریک باشد، نماز و روزه‌اش بی‌فایده خواهد بود.

هوش مصنوعی: خداوندگار، شاعر لطیف، عطار، اشعار زیبایی را برای ستایش تو سروده است و هر کدام از آن‌ها را به بهترین شکل تنظیم کرده است.

هوش مصنوعی: من همان کسی‌ام که سخن در نهایت به من می‌رسد و تنها کسی که جرأت دارد در روزه گفتاری آغاز کند، زهره است.

هوش مصنوعی: همواره تا زمانی که شب و روز وجود دارد، عیدهای زیادی برای تو آرزو می‌کنم و امیدوارم هر روزت پر از شادی و جشن باشد.