هوش مصنوعی: بیا ای هدهد، تو که هدایتگر هستی، چه چیزی داری که از همه جا خبر بدهی؟

هوش مصنوعی: ظاهر زیبا و آراسته‌ای داری، اما در دل خود غمی احساس نمی‌کنی. برای ناگفته‌ها و مشکلاتت هواداری نداری و در کنار این مشکلات، کسی را برای حمایت و کمک پیدا نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: از بدن خود جدا شو و خاک بر سر لباس بی‌ارزشت بپاش. تاج فریبنده‌ای که به تو وعده داده شده است، بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: شخصی که شایسته‌ی پادشاهی است، باید نسبی از خاندان سلطنتی و فرمانروایی داشته باشد.

هوش مصنوعی: فردی شایسته مقام و جایگاه بلند است که در خور نعمت‌های الهی باشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دنبال امید و آرزو باشد و به آن سمت حرکت کند، باید توجه داشته باشد که این آرزوها و تلاش‌ها برای کسانی است که در مقام و موقعیت بالایی هستند و نباید فراموش کرد که به این خاطر، ممکن است دچار توهم شوند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که کسی که لباس ساده و دست‌دوزی به تن دارد، شایسته‌ی ناز و زیورهای گرانبها نیست. به عبارتی دیگر، اگر کسی در وضعیتی ساده و بی‌تزیین زندگی می‌کند، نباید انتظار داشته باشد که با زینت‌های افراطی و تجملات روبه‌رو شود. این موضوع اشاره به تناسب و هماهنگی میان ظاهر و مقام یا وضعیت دارد.

هوش مصنوعی: راه رسیدن به تاج و تخت، خرد و انصاف است و از این دو ویژگی، تو بهره‌مند شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو که در اوج قرار داری و به مانند خورشید بر فراز کوه نشسته‌ای، چرا نگران از رفتن امید هستی؟

هوش مصنوعی: زندگی شما بستگی به تلاش و کوشش دارد؛ اگر برای پیشرفت و بهبود خود اقدام نکنی، در اینجا بدون داشتن مهارت و توانایی باقی خواهی ماند.

هوش مصنوعی: سعی و تلاش تو به اندازه‌ای است که وجودت گنجایش دارد، و تلاش من هم به اندازه‌ای است که فراتر از آسمان‌هاست.

هوش مصنوعی: چرا از دانشی که بر سرت سنگینی می‌کند، رها نمی‌شوی در حالی که سختی‌ها و مشکلات به تو فشار می‌آورند؟

هوش مصنوعی: برخی از افراد به خاطر رنگ و بوی نامطبوع مردار رنج می‌برند و بلافاصله از بوی بد آن دوری می‌کنند تا خود را از آلودگی و ناخوشایندی آن دور نگه دارند.

هوش مصنوعی: من همان پرنده‌ام که در گلزار تو ناله می‌زنم، و تو آن پرنده‌ای هستی که به خار گرفتار آمده‌ای.

هوش مصنوعی: تو به سلیمان بی‌وفایی کردی، اما من با دلی پاک و جان خود برایت دعا می‌کنم.

هوش مصنوعی: آیا تو حرف‌های نامناسب این افراد را نشنیده‌ای، ای پرنده کوچک؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که در سختی و مشکلات نباشی و خود را وابسته به دنیا کنی، نمی‌توانی به مقام و محبوبیت واقعی در درگاه خدا دست یابی.

هوش مصنوعی: از دور، نشانه‌ای از خود را به من نشان می‌دهند و به طور مداوم دریچه‌هایی به روی من باز می‌شود.

هوش مصنوعی: تو بر روی پا نشسته‌ای و سر و پای تو به هر سو کشیده شده و از هم جدا شده است.

هوش مصنوعی: اگر به شاد و خوش‌گذران‌ها اجازه دهی تا از احساسات عمیق تو بهره‌برداری کنند، ممکن است از درد و رنج تو برای ایجاد جادوها و افسون‌ها استفاده کنند.

هوش مصنوعی: پادشاهان و rulers به مانند سکندر، برای برقراری عدالت و نظم، تاجی بر سر دارند.

هوش مصنوعی: برو و این تاج ظلم را از سرت بردار، چون بدون انصاف، هر تاجی به سرنگونی خواهد انجامید.