گنجور

بخش ۳۰ - المقاله

تو طوطی قفس را تا نمیری
نخواهی رستن از بند اسیری
ترا چون در صف صورت کشیدند
تو افتادی بدام ایشان بریدند
بمیر از لذت و ترک شکر کن
چو سیمرغ از همه عالم گذر کن
اگر ترک از شکر گیری تو چون باز
به هندوستان روحانی رسی باز
وگرنه بر سر باطل بمانی
چو کوری بی عصا در گل بمانی
همی غلطی چو مرغ سر بریده
بدست خویشتن شهپر بریده

اطلاعات

وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

تو طوطی قفس را تا نمیری
نخواهی رستن از بند اسیری
هوش مصنوعی: تو تا زمانی که در قفس هستی و نخواهی مرد، نمی‌توانی از اسارت و بند رهایی یابی.
ترا چون در صف صورت کشیدند
تو افتادی بدام ایشان بریدند
هوش مصنوعی: تو را هنگامی که کشیدند در صف صورت، به دام آنها افتادی و آنها تو را بریدند.
بمیر از لذت و ترک شکر کن
چو سیمرغ از همه عالم گذر کن
هوش مصنوعی: از لذت‌ها بگذر و شکرگزاری را فراموش کن، همان‌طور که سیمرغ از تمام جهان عبور می‌کند.
اگر ترک از شکر گیری تو چون باز
به هندوستان روحانی رسی باز
هوش مصنوعی: اگر از شیرینی تو دور شوم، به مانند پرنده‌ای که به هندوستان روحانی پرواز می‌کند، باز نمی‌گردم.
وگرنه بر سر باطل بمانی
چو کوری بی عصا در گل بمانی
هوش مصنوعی: اگر بر سر نادرستی بایستی، مثل یک آدم نابینا می‌مانی که بدون عصا در گل و لای گیر کرده است.
همی غلطی چو مرغ سر بریده
بدست خویشتن شهپر بریده
هوش مصنوعی: انسان در شرایط دشوار و ناامید به مانند پرنده‌ای بی‌سر عمل می‌کند، بدون آگاهی و هدف مشخص، اما در واقع خود مسئول وضعیتش است.