هوش مصنوعی: سلیمان داستانی از پرندگان را شنید و باعث شد که آن‌ها پرواز کنند، بال بزنند و سر از جا درآورند.

هوش مصنوعی: شخصی از روی خشم آتش را روشن کرد و گاهی آن را بر آب انداخت و گاه هم خودش را به آتش انداخت و سوخت.

هوش مصنوعی: وقتی آن لحظه فرا رسید، او گفت: «ها! برو سریع مانند آتش و برگرد مثل دود.»

هوش مصنوعی: به خود بنگر که آن پرنده چه حالی دارد که مرغان دیگر از دست او ناله و شکایت می‌کنند.

هوش مصنوعی: دانش شخص مانند قدرت شیر است؛ ممکن است کسی دارای علم و دانش باشد یا نباشد، اما روحیه و شجاعت او را نمی‌توان نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: چرا باید از زیادتی نفرت داشته باشد، در حالی که او را به وحدت و همبستگی داده‌اند؟

هوش مصنوعی: هیچ لحظه‌ای از هیجان و شور خالی نمی‌ماند و همواره در خدمت ما مشغول است و هیچ‌گاه بی‌کار نمی‌شود.

هوش مصنوعی: چرا از کمک ما بی‌بهره است و چرا دوری از ما باعث رنجش او شده است؟

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که کسی دیوانه و مست باشد و به طور مداوم از خوب و بد غافل بماند؟

هوش مصنوعی: او به خاطر وضعیت بد و رنجوریش، در هر مکانی که می‌رود، توجهات را جلب می‌کند. در واقع، درد و زخم‌هایش به چشمان همه می‌آید و باعث می‌شود دیگران به او توجه کنند.

هوش مصنوعی: همه پرندگان درباره بی‌نیازی او سخن‌ها گفتند و از عشق او در شگفتی‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی به او نزدیک می‌شوی، لبخند بزن؛ مبادا که او به خاطر توخیالاتش بمیرد.

هوش مصنوعی: نگو که به او فشار بیاوری و ساکت نگه‌اش داری، زیرا او را به شیوۀ خفاش و با چنگال نمی‌توان کنترل کرد.