گنجور

بخش ۲ - الحکایه و التمثیل

چنین گفت آن عزیزی بادیانت
که تا حق عرضه دادست این امانت
زمین و آسمان زان در رمیدست
که بار عهده آن سخت دیدست
تو تنها آمدی تا آن کشی تو
از آن ترسم که خط در جان کشی تو
اگر اینست امانت ای همه ننگ
بسی این به کشد ازتو خری لنگ
اگر بی سر شوی این سر بدانی
وگرنه گربهٔ از چند خوانی

اطلاعات

وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

چنین گفت آن عزیزی بادیانت
که تا حق عرضه دادست این امانت
هوش مصنوعی: آن انسان محترم و با درایت گفت که تا زمانی که حق و حقیقت در این امانت به جاست، می‌توان به آن اعتماد کرد.
زمین و آسمان زان در رمیدست
که بار عهده آن سخت دیدست
هوش مصنوعی: زمین و آسمان از بار سنگین مسئولیت فرار می‌کنند، زیرا آن را بسیار دشوار می‌بینند.
تو تنها آمدی تا آن کشی تو
از آن ترسم که خط در جان کشی تو
هوش مصنوعی: تو به تنهایی آمدی تا آنچه را که در دل دارم بگویی، از این می‌ترسم که این حرف‌ها عمیقاً بر جانم تأثیر بگذارد.
اگر اینست امانت ای همه ننگ
بسی این به کشد ازتو خری لنگ
هوش مصنوعی: اگر این امانت است، پس چه ننگی دارد! این بار سنگین را حتی یک الاغ لنگ هم می‌تواند بکشد.
اگر بی سر شوی این سر بدانی
وگرنه گربهٔ از چند خوانی
هوش مصنوعی: اگر بدون سر باشی، می‌فهمی که خیلی چیزها را نمی‌دانی، اما اگر از چندین منبع و تجربه مختلف استفاده نکنی، هیچ چیز را به درستی نخواهی فهمید.

حاشیه ها

1398/11/09 11:02
sara

اشاره به آیه امانت در قرآن :
اِنّا عَرَضْنَا الْاَمانَةَ عَلَی السَّموات وَ الْاَرْض وَ الْجِبال فَاَبَین اَن یحْمِلْنَها وَ اَشْفَقْن مِنْها وَ حَمَلَهَا الاِنْسان اِنَّه کان ظَلوماً جَهولاً
ما این امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه داشتیم، از تحمل آن اِبا کردند و از آن ترسیدند، انسان آن را حمل کرد که او ستمکار و نادان بود.(احزاب،72)