هوش مصنوعی: آن درویش به خوبی گفته که من از خداوند سه چیز را می‌خواهم.

هوش مصنوعی: یکی در خواب مرگی را تجربه می‌کند و در حالی که زنده است، دیگری در حالت مرگ، خواب را تجربه می‌کند و این حالت تا قیامت ادامه دارد.

هوش مصنوعی: آنچه را که باید بگویم، نمی‌توانم بیان کنم؛ زیرا در گفتن آن، ناتوانم.

هوش مصنوعی: ای خدا، امیدوارم که به لطف تو دل آن کسی که از ما به خوبی یاد می‌کند، قوی و محکم باشد.

هوش مصنوعی: آن کسی که این دعا را می‌گوید، همواره تحت تاثیر روشنایی و نور است و از نظر اندیشه‌ای پاک و مصلح می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر در دل خود احساس خون و درد داری، از چشمان پر از اشکت برخیز و بر خاک ما بریز.

هوش مصنوعی: پس از ما عزیزان وفاداری خواهند بود که به یاد ما و ارزش‌های ما، سخن‌های زیادی خواهند گفت و در مورد ما خواهند نوشت.

هوش مصنوعی: دل‌ها از دور ما صدایی می‌فرستند، اما از عمق گور ما پاسخی نمی‌آید.

هوش مصنوعی: بسیاری از افراد در طول تاریخ به خاطر درد و اندوه جان خود را از دست داده‌اند و اکنون در زیر خاک آرام خوابیده‌اند.

هوش مصنوعی: حالا ما هم با درد و غم زندگی را گذراندیم و به زیر خاک رفتیم.

هوش مصنوعی: ما خیلی صحبت کردیم و بعد به سکوت پناه بردیم؛ از حرف زدن به سکوت رسیدیم.

هوش مصنوعی: بسیاری از افرادی که در زیر خاک خوابیده‌اند زبان به گفتار نمی‌گشایند و من هیچ‌کس را از آن‌ها آگاه نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: هزاران جان خالص و پاک، از بدنی تمیز فدای این همه چهره‌های خاکی می‌شوند.

هوش مصنوعی: چرا باید برای گفتن حرف‌های زیاد وقت صرف کرد، وقتی که در نهایت همه‌چیز به خواب ابدی زیر خاک منتهی می‌شود؟