هوش مصنوعی: آیا ممکن است آن آدم دیوانه، با دل شاد به کنار بقال برود و در آنجا به او نگاه کند؟

هوش مصنوعی: به او گفتند: ای مرد خوش‌نام، تو مانند شکر شیرین و مغز بادام سفیدی.

هوش مصنوعی: او گفت که چیزهای زیادی دارم، اما تا زمانی که خریدار پیدا نشود، چیزی از آن‌ها فایده‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: او به دیوانه گفت: چرا آخر کجایی؟ چرا از آن دو خوشی که در دست داری، لذت نمی‌بری؟

هوش مصنوعی: اگر تو این دو چیز را به زیبایی بفروشی، از این دو چیز چه چیز بهتر و خوشحال‌کننده‌تری را دوباره می‌خری؟

هوش مصنوعی: این جملات به این معناست که در لحظه‌ای کوتاه، در دل و روح انسان، دانشی پنهان وجود دارد که می‌داند چه رازهایی در درون هست.

هوش مصنوعی: به طور خلاصه می‌توان گفت: در یک لحظه می‌توانی به تمامی دانش‌ها و رموز عمیق دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: این نصیحت برای تو کافی است که در هیچ‌کدام از دو جهان، نفس تو بدون یاد خدا کشیده نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر تو مراقب نفس‌های خود باشی و آنها را به خوبی مدیریت کنی، به واسطه این مراقبت، دیگران هم تو را به مقام و سلطنت خواهند رساند.

هوش مصنوعی: خدا را به یاد داشته باش و از سکوت و بی‌گفتاری دست بردار. چرا هنوز به این حالت ادامه می‌دهی؟

هوش مصنوعی: شعر به خودی خود بسیار زیبا و کامل است، اما اگر به دقت نگاه کنی، نشانه‌هایی از ضعف و نقص در آن پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: بدان که هر کلمه‌ای که از نوشته‌ات می‌آید، مانند مجسمه‌ای زیباست و حجاب آن بدون تردید باعث جذابیت و زیبایی‌اش می‌شود.

هوش مصنوعی: حالا از خواب غفلت بیدار شو و از مستی خود خارج شو. از این به بعد، پرستش این بت را کنار بگذار.

هوش مصنوعی: ای کاش عمرم تلف نشود، چرا که اگر فقط یک لحظه با یاد خدا سپری شود، ارزش هر دو جهان را دارد.

هوش مصنوعی: اگر زندگی‌ام اجازه می‌داد، هرگز نمی‌خواستم حتی برای لحظه‌ای از خواب بیدار شوم.

هوش مصنوعی: اگر تمام عمرم فقط یک لحظه بماند، می‌دانم که در آن لحظه، میلیون‌ها دنیا در درونش وجود دارد.

هوش مصنوعی: چرا باید سخن‌های زیادی بگویم وقتی می‌دانم که نوشیدنی مرا از دستم می‌رباید؟

هوش مصنوعی: بگو چقدر حرف می‌زنم، اگر یک کلمه هم برای خودم نگویم.

هوش مصنوعی: اگر تو در آنجا بودی، من هیچ رنگ و بویی از وجود و حال خود نداشتم و صحبت‌هایم نیز بی‌معنا و dull می‌بود.

هوش مصنوعی: با کمال تاسف، هرچه که آموختم، در هنگام نیاز به آن، غم خود را نخوردم و به کار خود رسیدگی نکردم.

هوش مصنوعی: اگر صد سال در پی فهم دین باشم و در نهایت به حقیقتی نرسم، این استغفار (توبه و درخواست بخشش) چه فایده‌ای خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: اگر هر لحظه از اشتباهاتم عذرخواهی کنم، نمی‌دانم تا چه زمانی باید این کار را ادامه دهم.

هوش مصنوعی: اما چون خداوند بزرگ و بخشنده است، ممکن است که او این گناه بزرگ را ببخشد.

هوش مصنوعی: عجیب نیست اگر کسی به خاطر لطف و کرم همیشگی‌اش، یک بیت شعر را به رایگان به من بدهد.