هوش مصنوعی: آن پادشاه، دیوانه‌ای را که دل ندارد، به خود نزدیک کرده و می‌گوید: ای دیوانه، هر حاجتی که داری از من بخواه!

هوش مصنوعی: تاج من مانند خورشید درخشان است و چهره‌ام روشنایی خاصی دارد. پس چرا چیزی از من نمی‌خواهی تا به تو ببخشم؟

هوش مصنوعی: به شاه دیوانه گفت: ای کسی که در آرامش و راحتی خوابیده‌ای، امروز مگس را از من دور کن.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که این مگس آن‌قدر به من نیش زد که احساس می‌کنم در کل دنیا فقط من هستم که مورد توجه او قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: او گفت که این کار مربوط به من نیست، چرا که مگس حاکم و زیر فرمان من نیست.

هوش مصنوعی: به او که دیوانه بود، گفت: لباست را بردار، زیرا تو از من به هزار بار ناتوان‌تری.

هوش مصنوعی: وقتی تو حتی نمی‌توانی بر یک مگس تسلط داشته باشی، باید در مقام پادشاهی شرمنده باشی.

هوش مصنوعی: چند بار در دور و بر بزرگان و سرشناسان بچرخی؟ بهتر است که از این مردم فرار کنی و راهی را برای خودت پیدا کنی.

هوش مصنوعی: وقتی می‌بینی که مردم همواره در تلاش برای به دست آوردن دنیا هستند و به دنبال خواسته‌های مادی خود می‌دوند، متوجه می‌شوی که همواره عده‌ای برای دنیا و مادیات تلاش می‌کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که هر فرد به تنهایی در دمی از غم و اندوه خود غرق می‌شود و به آرامی احساساتش را با یکدیگر ترکیب می‌کند. به عبارتی، هر شخص در دنیای درد و اندوه خود درگیر است و این غم‌ها به طور جمعی با هم در ارتباط هستند.

هوش مصنوعی: در کجا می‌توان پیدا کرد مانند طبیعت انسان‌ها که به راحتی عادات و رفتارهای دیگران را می‌پذیرند؟

هوش مصنوعی: وقتی که تو حال دیگران را بشناسی، خودت نیز از نادانی خود آگاه خواهی شد.

هوش مصنوعی: تو را چه فرقی می‌کند که کسی پولدار باشد یا فقیر؟ در هر حال، در زندگی مشکلات و چالش‌ها برای همه وجود دارد.

هوش مصنوعی: چرا با اینکه هیچ نفع و ضرری برای تو حاصل نمی‌شود، پس اینقدر نگران هستی و دلواپس؟

هوش مصنوعی: به کسانی که در تلاش و کوشش هستند، چه فقیری و چه ثروتمندی، توجه کن و ببین که در مسیر آزمایش‌ها و چالش‌ها، چه بازتابی از خودشان را به تو نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر ده سال از عمر تو کم شود، مشکلی نیست، اما اگر ثروت تو زیاد شود، هیچ غمی نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: دارایی تو از عمر و زندگی‌ات بیشتر است، نمی‌دانم چه فایده‌ای دارد که این به جنون می‌انجامد.

هوش مصنوعی: ای کسی که بی‌خبر هستی! تا کی می‌خواهی در جهل بمانی؟ اگر مرد واقعی هستی، باید به قناعت راضی شوی.

هوش مصنوعی: اگر بالشی برای راحتی سر نیست، چطور می‌توان با سنگریزه‌ای خوابید؟ همچنین اگر زیبایی وجود ندارد، چطور می‌توان با زشتی کنار آمد؟

هوش مصنوعی: زمانی که نیمه نان خود را به کسی می‌دهی، بخشی از جان و زندگی‌ات را به او تقدیم می‌کنی؛ پس بر سر این کار فرود آی که می‌تواند جهانی را تحت‌تأثیر قرار دهد.