هوش مصنوعی: شخصی از درویش می‌گوید که هنگام گردشی در اطراف کعبه متوجه نکته‌ای عمیق شده است.

آدمی نورانی بود که قدش از پیری خم شده و مویش سپید

هوش مصنوعی: مرا از هر چیزی در دنیا، تنها یک مسواک مانند است که به من بگوید چه چیزی کم و چه چیزی زیاد است.

به آن پیرمرد کهنسال گفتم: اگر این مسواک را می‌خواهی، آنِ تو!

به من گفت: چطور انتظار داری که درب بسته را باز ‌کنم؟ (وایست یعنی بسته)

که اگر این دربِ بسته باز شود؛ تا ابد بسته نخواهد شد  (فراز نیاید یعنی بسته نشود)

هوش مصنوعی: من این در را برای صد سال بسته‌ام، وقتی که بعد از این مدت آن را باز کنم، چه حالتی خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: حرص تو که کاهش پیدا نمی‌کند، به این معنا نیست که تو از درد آن کم می‌شوی؛ زیرا درد ناشی از حرص تنها با زمان و خاموشی آن درمان می‌شود.

هوش مصنوعی: عطش و حرص به دنیا انسان را به پیری و ناتوانی می‌کشاند، در حالی‌که آرزوهای طولانی و بی‌پایان تنها باعث مشکلات و سختی‌های بیشتری می‌شوند.

هوش مصنوعی: به کرم قز نگاه کن که در جوانی زیر کفن خود را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر طمع و سردرگمی خود، مرتب در جهات مختلف می‌چرخد و سرگردان می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که روزهای زندگی به سر برسد و دیگر نتواند در این دنیا بماند، خود را به دست خویش در گور خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بارها و بارها جمع شود، یک روز به یکباره در میانه‌ی راه به دام می‌افتد.

هوش مصنوعی: من از بوتیمار خنده‌ای می‌بینم که لب دریا نشسته و سرش را پایین انداخته است.

هوش مصنوعی: در حالتی غمگین و در عذاب به سر می‌برد و در حالی که تشنه‌است، در کنار دریا نشسته است که در برابر او قرار دارد.

هوش مصنوعی: در هر حال با دلی تشنه به یاد غم‌هایی هستم که اگر آب بنوشم، دریای غصه‌ام کم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در این مفهوم، تو شبیه به بوتیمار هستی، چرا که از این درد و رنج بیشتر از بوتیمار می‌کشی.

هوش مصنوعی: شما مانند بوتیمار (نوعی پرنده) هستید که در آتش، آب می‌نوشید. در این زمان، تو این قابلیت را داری که از خوشی‌ها بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای شاد باش و به شلوغی‌ها توجه نکن؛ زیرا کسی نمی‌داند فردا چه بر سرش خواهد آمد. از لذت امروز استفاده کن، چرا که آینده نامشخص است.

هوش مصنوعی: از دنیا بند و زنجیری را رها کن که به خاطر یک سوزن عیسی گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: بخشش و سخاوت کن، چون سرهای تنگ‌نظران فقط در مقابل بزرگان و قدرت‌ها قرار می‌گیرد و در کنار انها به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: آن‌قدر محکم و سفت بر جان آن‌ها تسلط دارد که هیچ‌کس نمی‌تواند ببیند ابروهایشان باز شده است.

هوش مصنوعی: بخیلان به خاطر ویژگی منفی خود، نه به دنیا و نه به دین آسیب می‌زنند و ارتباطی بین آن‌ها ایجاد نمی‌شود.

هوش مصنوعی: این گفته به معنای این است که اگر از علاقه‌ها و خواسته‌های طبیعی خود دور شوی و نتوانی از منابع خاص چیزی به دست آوری، به سختی و زحمت دچار می‌شوی. در واقع، اگر تلاش نکنی که از استعدادهایت بهره‌برداری کنی، به جای پیشرفت و رضایت، فقط باید زحمت بکشید.